De politieke duiding van maatschappelijke overtuigingen in termen van rechts en links schiet vaak tekort als men daarmede individuele politieke voorkeuren bedoelt te omschrijven.

Een overweldigende stilte op een betoverende plek.

Rechts stemmen is in veel gevallen stemmen op basis van een levensbeschouwelijk opportunisme dat onveranderlijk rechtstreeks voortvloeit uit de inhoud van iemands portemonnee. Het stemmen op rechtse partijen doet mij denken aan de metafoor van de baby die een scheermes krijgt aangereikt om mee te spelen. Het mes glimt heel erg mooi en is daarom zeer aantrekkelijk maar op de wat langere termijn veroorzaakt het dodelijke wonden. Het is aanlokkelijk om veel bezit, veel macht en status te hebben, maar het maakt het leven van de mens op de lange duur onmogelijk omdat voornoemd streven onherroepelijk leidt tot vernietiging van een voor de mens geschikte aarde. Rechts stemmen is vaak stemmen om te houden wat je hebt en te verwerven wat je graag wilt hebben. Links stemmen is vaak stemmen om te verwerven wat je wilt hebben omdat je er van overtuigd bent dat je bijna niets hebt. Kortweg gezegd: rechts stemmen om te behouden wat je hebt en links stemmen omdat je wilt hebben wat anderen ook hebben. Beide keuzes worden dus bijna uitsluitend gemotiveerd door puur materiële overwegingen.
Rechts is zakelijk en eenduidig gericht op het verwerven van geld, macht, aanzien en bezit. Links heeft heel soms nog idealen en is meer mensgericht.

Er zijn volgens mij, grofweg en zeer in het algemeen gesproken, twee soorten mensen op deze wereld. Mensen die voor zichzelf leven en de medemens louter en alleen als middel zien om hun materiële en psychische behoeften te bevredigen. En mensen die samen met de ander willen leven en de medemens niet als middel maar als doel beschouwen. Er zijn mensen die met behulp van de wetenschappelijke methode willen begrijpen waarom de dingen gaan zoals ze gaan. En er zijn mensen die boos zijn omdat ze op grond van “feiten-vrije” meningen en opinies van zichzelf en anderen denken te weten hoe dingen gaan zoals ze gaan en zichzelf als slachtoffer zien van deze in hun ogen vaak verderfelijke en schandelijke gang van zaken. Er zijn mensen die eerst naar zichzelf kijken als er een schuldvraag aan de orde is. En er zijn mensen die de schuld altijd bij een ander zoeken. Er zijn mensen die de koe bij de hoorns vatten. En er zijn mensen die zich latent machteloos voelen. Er zijn mensen die als eerste reflex een zeker genoegen scheppen in het feit dat een ander ongelukkig is. En er zijn mensen die als eerste reflex ongelukkige mensen willen helpen. Er zijn mensen die primair te goeder trouw zijn. En er zijn mensen die primair te kwader trouw zijn en heilig geloven in de zegeningen die het wonder van de vrije markt voor hun eigen persoon in petto heeft.
Rechts en links noemen we het vaak. In feite heeft het mijns inziens te maken met het soort mensen dat we zijn of graag willen zijn. En wat we uiteindelijk worden heeft alles te maken met de wisselende invloed van opvoeding, omgevingsfactoren, vrienden, genetische aanleg enzovoort. Het komt onder meer tot uiting in ons verwachtingspatroon, in de hoop die we al dan niet koesteren. We zitten er aan vastgebakken. Aan onze status, aan onze individuele genetisch vastgelegde en historisch gegroeide persoonlijkheidsstructuur. De een wil zekerheid en denkt zwart wit. De ander is genuanceerd en denkt in grijstinten. We verdedigen onze vermeende zekerheden in voortdurende interactie met anderen. We creëren onze waarheid met een grote hoofdletter “W” en slechts weinig zijn we geneigd om echt kritisch naar de eigen stelligheden te kijken. Genetische aanleg, opvoeding en de invloed van onze directe leefomgeving construeren het “toeval” waarop onze overtuigingen zijn gebaseerd. Een rijke, egoïstische en hebzuchtige stinkerd stemt op de VVD en een arme, afgunstige uitkeringstrekker stemt op de SP. Beiden worden bijna uitsluitend gemotiveerd door materiële motieven. Het einde van het verhaal is de opdeling van de wereldbevolking in verliezers en in winnaars.
O ja, en dan is er ook nog een heel klein segment van de totale bevolking die beweert zich niet door materiële motieven te laten leiden. Dit segment wordt door de materieel gemotiveerde massa als hypocriet, onwaarachtig en niet realistisch beschouwd en verwezen naar de periferie van de samenleving.
Links en rechts zullen ook in de toekomst onveranderd hoog van de toren blijven blazen, maar desondanks zijn en blijven we blinde stakkers die in het duister tasten omtrent een absolute ethiek. Armzalige stumpers die nog niet eens in staat zijn elkaar te willen en/of te kunnen begrijpen.
En politiek is één van de uitkomsten van bovengenoemde flauwekul. Het ware beter als eenieder zich eens wat kritischer met zichzelf zou bemoeien en zich wat minder kritisch veroordelend ten aanzien van zijn medemens zou opstellen.
Zet de roze bril af en aanschouw je eigen zwakheden.