De mens is een tragisch organisme. Het is een, fysiek inmiddels ietwat gedegenereerde, primaat met een sterk evolutionair doorontwikkeld zelfbewustzijn. Het bezit het vermogen om rationeel om te gaan met zijn handelen en denken. Echter, de gemiddelde mens doet dit lang niet altijd en laat zich heel vaak leiden door de woeste, archaïsche en ongetemperde driften die als een moerasgas vanuit zijn primitieve reptielenbrein naar boven borrelen. Existentiële angsten (doodsangst, xenofobie, hebzucht, machtswellust etc.) spelen in dit onbewuste proces uiteraard een hoofdrol. Vandaar de vele opportunistische fact-free argumenten, de volstrekt krankzinnige conspiratie-theorieën en het rotsvaste geloof in de eigen irrationele, bij elkaar gesprokkelde waarheden die het leven van alledag in onze westerse rechtse, neo-liberale samenleving overheersen. De eigen, verzonnen, waarheden die bijna altijd perfect aansluiten bij de eigen vaak gefrustreerde, rancuneuze en boze gemoedstoestand.
Mijn kennis probeer ik zoveel mogelijk bij elkaar te zoeken middels de zgn wetenschappelijke methode (lees daartoe o.m. het werk van wetenschapsfilosoof Karl Popper). Ik respecteer de uitkomsten van dergelijk onderzoek tot het moment dat geverifieerd wetenschappelijk vervolg-onderzoek aantoont dat ik mijn perceptie van de werkelijkheid dienaangaande moet bijstellen. Mijn opvatting van de werkelijkheid is niet geketend aan het onverbiddelijke roestvrije staal van een door mij zelf verzonnen absolute waarheid. Het rigide hanteren van absolute waarheden zal de mens nooit verder brengen. In tegendeel, een absolute waarheid belemmert het vrije, objectieve zicht op de fluïde, steeds veranderende werkelijkheid in grote mate.
Een van de grote boosdoeners en de kwade genius in onze contemporaine samenleving is het totaal verkeerde en giftige gebruik van de sociale media. Vooral de lager opgeleiden, die klaarblijkelijk steeds minder geneigd zijn om zichzelf en hun omgeving te relativeren of met humor te bezien of, wat eigenlijk nog veel tragischer is, jammer genoeg niet beschikken over de noodzakelijke intellectuele bagage om zulke vermogens te genereren, worden met name het slachtoffer van dit voortwoekerend kankergezwel. Men bevestigt elkaar steeds meer in allerlei onzin-redeneringen, men sluit zich in toenemende mate af voor andere ideeën of meningen en vervolgens gaat men als een gek tekeer tegen alles wat niet overeenkomt met de eigen, fanatiek gekoesterde, waarheden. Hetgeen resulteert in uiterst onsympathieke vormen van uitsluiting en verkettering (elitofobie, xenofobie, islamofobie, kortom angst voor alles wat men niet kent en alles waarmede men het niet eens is). De boze, laagopgeleide, witte 50 plusser (vooral de categorie: ‘Gemankeerd ouder alfa-mannetje’) gaat in dit verband geregeld helemaal los. Hij tiert, hij scheldt, hij discrimineert en hij lijkt er nog van te genieten ook. Ik bezie dit alles met grote verbijstering.
Sociale media zouden een zegen kunnen zijn voor de mensheid, maar tot dusver is dit discutabele fenomeen niets minder dan een globale pestilentie voor samenlevingen in hun algemeenheid.
Fanatiek nationalisme, en neo-fascisme liggen op de loer om, als ‘het volk’ daarom vraagt, in de nabije toekomst toe te slaan en onze samenleving in een hel te veranderen.
Begrippen zoals ‘liefdevol’, ‘solidariteit’, ‘invoelend vermogen’ en ‘medemenselijkheid’ worden steeds vaker geridiculiseerd en gedemoniseerd.
Wat overblijft is de egoïstische, super narcistische, hebzuchtige hedonist die iedereen die niet zo is als hijzelf uitlacht, bespot en uiteindelijk volkomen uitsluit.
Dit alles levert een uiterst rechtse, keiharde, zakelijke en volstrekt liefdeloze samenleving op waarin ik mij steeds minder thuis voel.
wereld en verwondering 