Economie voor dummies!

Het gaat langzaam beter met de beurskoersen. Bedrijven maken weer meer winst. Hoe komt dat toch in een wereld van crisis? Bedrijven ontslaan veel mensen zodat hun productiekosten aanzienlijk lager worden. De prijzen blijven hetzelfde. De winst stijgt en stijgt en stijgt. De loonslaven, ZZP’ers en flexwerkers moeten harder, veel harder werken om de productie op hetzelfde niveau te houden. En de winstontvangers kopen Porsches, nog meer tweede huizen, en protserige jachten. Voor hen is de crisis luilekkerland.
En wij? Arme drommels, wij loonslaven, wij flexwerkers en ZZP’ers, wij moeten steeds heviger bloeden om het paradijs van de economische elite in stand te houden en waar nodig, te verfraaien.
Wat ons, arme drommels, rest, zijn de moderne sociale media die als hersenspoelers worden uitgedeeld door de economische elite. Het moderne equivalent van “Brood en Spelen”.
Ik wens u al het goede en geef u nu weer over aan de geneugten die de waan van de dag ons zo rijkelijk pleegt te schenken!!!
Slaap zacht, dummies!

De huidige regering maakt Nederland economisch helemaal kapot.

Met stijgende verbazing en toenemende ergernis aanschouw ik de handel en wandel van onze regering. Het destructieve economische beleid van deze coalitie tart elke beschrijving. Een coalitie die bestaat uit een giftige cocktail van hardvochtige, liefdeloze en super materialistische conservatief-liberalen en ruggengraatloze, hebzuchtige, machtsbeluste en gedegenereerde sociaaldemocraten. Voorwaar, een lekker stelletje bijelkaar!
Met hun economische beleid hebben ze de Nederlandse consument zo’n angst aangejaagd, dat deze consument binnen een paar maanden is gemetamorfoseerd van een hedonistische verspiller in een economisch behoudzuchtige en schraperige spaarder.
Het vigerende economische systeem, ook wel “geleid” kapitalisme genoemd, kan men vergelijken met een op hol geslagen nijlpaard in een porseleinkast. Het is een krankzinnig systeem van weerloze en consumptiehankelijke loonslaven en een steeds kleiner wordende super rijke, almachtige economische elite. Helaas heeft zich nog steeds geen beter systeem aangediend, dus zullen we het moeten doen met de huidige economische flauwekul.
Maar als je dan zo nodig in een kapitalistisch systeem wilt leven gedraag je er dan ook naar en hou je dan in godsnaam aan de meest basale economische wetten. Ga dan niet de vraagkant van het systeem uitschakelen. Wel eens van een economisch neerwaartse spiraal gehoord, waar de ene domme maatregel de volgende domme maatregel uitlokt. Ga de mensen niet aanzetten om niet meer te consumeren, want je raakt van de regen in de drup.
Ontneem de mensen het perspectief op een stabiele en veilige arbeidssituatie, overspoel ze met beperkende oekazes, en bedelf ze onder de sombere vooruitzichten en je krijgt een steeds verder krimpende economie.
Het is tragisch dat we voor wat economische wind in de rug volledig, en nu nog meer dan ooit, zijn aangewezen op de ontwikkelingen buiten Nederland. Onze regering is inmiddels zo incompetent gebleken dat het simpelste economische mechanisme voor hen abracadabra is. Bange en onzekere mensen consumeren veel minder en sparen tegen de klippen op. Als ik naar mijzelf kijk, geef ik op dit moment nog maar de helft uit, in vergelijking met een jaar geleden. Ik spaar dat het een lieve lust is, hetgeen me uitstekend bevalt. En ik ben uiteraard niet de enige die zo handelt.
Als er de komende twintig jaar al sprake zal zijn van substantiële economische verbetering zal deze verbetering door het buitenland moeten worden gegenereerd, want in Nederland is de economische a-vitaliteit troef!
Dit gezegd zijnde en het gehele economische slagveld van verkeerde beslissingen en rabiate blunders overziend is het heel raar om te moeten constateren dat er in Nederland hele volksmassa’s zijn die niets moeten hebben van het buitenland, die gruwen van een economisch en politiek verenigd Europa en kotsmisselijk worden bij het horen van de woorden “ontwikkelingshulp” en/of “Verenigde Naties”.
Het is mij een volkomen raadsel hoe een steeds materialistischer ingesteld volk ideeën en waandenkbeelden kan ontwikkelen die volstrekt indruisen tegen de eigen hebzuchtige inborst.
Gelukkig is dat niet mijn zorg.

Verontrustend verhaal van een langzaam tot rust komende vulkaan.

Men schijnt maar aan te doen, zo lijkt het mij. Men raast van hot naar her en heeft geen oog voor ellende en verdriet. Als ik, na veel zelfstrijd, geheel tot rust gekomen, om me heen kijk, dan wil ik allereerst diep in mijn eigen ziel schouwen. Ik hoop harmonie, sereniteit en vrede te zien. Wat ik echter waarneem is een langzaam tot rust komende, voorheen zeer actieve, mentale vulkaan. De lava moet afkoelen. Dat heeft zijn tijd nodig. Maar ik ben op de goede weg. Het huis moet onderhouden worden om het de inwonende geest zo geriefelijk mogelijk te maken. Pas in besef van zekerheid kan intellectuele waaghalzerij gedijen. Ongekende vergezichten ontrollen zich aan het uitgeruste oog. Het discutabele van het occulte wordt getransformeerd in keiharde wetenschap en ter verificatie aangeboden. Ik wandel door dikke muren en verricht het onmogelijke. Dit alles wordt aan het papier toevertrouwd en getuigt van een langzaam op drift rakende geest. De mij toegeworpen boeien worden niet gegrepen en onvermijdelijk verdrink ik in de sluwe hardheid van de huidige samenleving. Opgeruimd staat netjes hoor ik het klootjesvolk roepen. Het geteisem en het tuig van de richel danst op mijn graf en gaat helemaal uit zijn plaat. Het laatste wat ik zie is een uitgestoken hand die bedekt is met etterende zweren. Dat zet mij aan het denken. Er moet weer een elite komen, vind ik. Een heuse elite. In Nederland. Geen nep-elite van nouveaux riches, maar een elite van ascetische, gezaghebbende en ethisch verantwoorde wijze en liefdevolle mensen.
De huidige zelfbenoemde elite presenteert zich, in mijn ogen,  volkomen ten onrechte als elite. Het is een onbeschofte schijn-elite. De door middel van riante studiebeurzen en conditionerende managementcursussen sociaal gestegen arbeiderszonen en winkeldochters die zich bij het vrijemarktgebeuren thuis voelen als genotzuchtige varkens in een modderpoel, bepalen voor het goedgelovige en door de commercie volledig murw gebeukte volk wie wel en wie niet tot de elite mag behoren en zij geven daarmede een onthutsend inkijkje in hun door statusjacht, hebzucht en machtswellust beperkte gedachtewereld. Zij menen daarom dan ook dat de elite wordt gevormd door de mensen met het meeste geld en de meeste macht. De intelligentsia tellen uiteraard niet langer mee. De verwaten en machtsbeluste hogepriesters van de vrije markt hebben het volk het dictaat van de hebzucht opgelegd. Het gaat om glamour, glitter, status en een cynische variant van decadent hedonisme. Nederland wordt steeds ranziger. Criminele, afgestompte en ethisch sterk geërodeerde raskapitalisten zetten de toon en worden, op geleide van onwaarachtige, hersenspoelende en uiterst onsympathieke commerciële media, slaafs nagevolgd door een hebberige, onwetende en laagopgeleide bevolking. Nederland heeft zijn authenticiteit verloren en is niet langer geloofwaardig. We houden de schijn nog op, maar weten in ons hart dat het een verloren zaak is. Langzaam valt ons land in de handen van graaiende, hypocriete, decadente en arrogante schurken die zich steeds vaker plegen op te houden in de top van het bedrijfsleven en in de belangrijkste bestuurslagen van de politiek en die, onder het mom van het dienen van het algemeen belang of van het maatschappelijk verantwoord ondernemen, slechts met hun eigen carrière en machtspositie bezig zijn, waarbij zij al doende hun zakken tot berstens toe vullen.
De zelfbenoemde elite begint langzaam te veranderen in een stel potentiële bajesklanten en gaat geleidelijk dezelfde geur van ontbinding verspreiden die al jaren wordt verspreid door de grote groep agressieve en laag opgeleide mensen die van anti-intellectualisme, ordinaire afgunst en destructieve rancune een fetisj hebben gemaakt.
Ik heb er mijn bekomst van. Ik richt de blik dan ook naar binnen en geniet, zo lang als het kan, van het leven dat ik, op basis mijn eigen ethische leefregels, gestalte kan geven in mijn eigen micro-omgeving.
Ik keer me dus af van de buitenwereld en leg me toe op koestering van mijn naasten.

Dit is mijn perceptie van het circus dat “de wereld” heet. Let wel, en nu voor de laatste keer, het is niet “DE WAARHEID”, maar mijn “eigen waarheid”. “Take it or leave it” Er zijn duizenden redenen om het niet met mij eens te zijn. De belangrijkste is wel vervat in het spreekwoord: “Wiens brood men eet, wiens woord men spreekt”.
Ook dient men het van overheidswege opgelegde en totaal misplaatste optimisme niet onderschatten. Veel gezagdragers hebben inmiddels begrepen dat onbenullige vrolijkheid een uitstekende bliksemafleider is. Nogal wat mensen hanteren deze irrationele en door groepsdwang opgelegde, vrolijkheid dan ook als statussymbool; als symbool van macht en succes. Ik kan er alleen maar om huilen!