Gelukwens voor de Majesteit en mijn globale intuïtieve indruk van haar troonopvolger.

Volgaarne wil ik van deze gelegenheid gebruik maken om de majesteit van harte te feliciteren met haar 75ste verjaardag. Dat is niet niks. Ik hoop dat haar dit jaar verder persoonlijk  leed bespaard mag blijven. Dit gezegd zijnde, zou ik toch gewag willen maken van mijn grote zorgen aangaande de kwaliteit van haar troonopvolger. Deze man zegt van zichzelf dat hij geen studiehoofd is. Hij heeft, voor zover ik mij herinner, met de nodige moeite een studie geschiedenis afgerond aan de universiteit van Leiden (rechts studentenbolwerk van verwende egoïstische fabrikantenzoontjes en sociaal gestegen nouveau riches). Mijn persoonlijke indruk van de man is dat hij bij confrontatie met de media steeds een verongelijkte, verwende en licht agressieve houding tentoonspreidt, mogelijk symptomatisch voor de chronisch gespannen verhouding tussen het koningshuis en de media. “De leugen regeert”. In het verleden heeft deze troonopvolger enkele faux pas gemaakt en daar, na terechtwijzing, nogal elitair en onverstandig op gereageerd. Hebben we hier dus te maken met een niet bijster begaafde, arrogante, sportverslaafde, anti-intellectuele brallende ex-corpsbal of hebben we van doen met een betrokken, liefdevolle, cultureel geïnteresseerde, en wijze kroonprins? Mijn intuïtie kiest voor de eerste mogelijkheid, maar hopelijk heb ik het helemaal fout en ontpopt deze kroonprins zich als een wederopstanding van moeder Theresa en meneer Einstein. Wie weet. Maar ik houdt mijn hart vast.
Een ding is zeker, het grote bedrijfsleven krijgt er een promotor van allure bij. En dan heb ik het nog niet eens over de mooie koningin die er gratis en voor niks aan wordt toegevoegd.
La reine est disparu, vive le roi!!! Of zoiets!

Het Dilemma en het Besluit. Een belangrijk bericht voor iedereen!

 

 

 

 

 

 

 

Er dient zich een dilemma aan. Moet ik doorgaan met leven hier op deze aarde of moet ik overgaan naar een andere zijnsvorm. Een andere werkelijkheid. Beschik ik nog wel over de oeroude vaardigheden die nodig zijn om mijn overgang te bewerkstelligen? Daartoe moet ik diep in mijn miljarden jaren oude geheugenopslag graven om de daarvoor vereiste gedachten en handelingen weer boven te krijgen.
Juist, ik dien te gaan zitten in de lotushouding en wel precies op het middelpunt van een volmaakte cirkel met een diameter van exact 10 meter. De cirkel moet door mijzelf met schoolkrijt op een extreem vlakke vloer van roestvrij staal worden getekend. Het dient met de hand geschieden. De lijndikte moet 0,010 mm zijn. Met een koperen kompas dient de windroos op de cirkel te worden aangegeven. Noord, zuid, west en oost moeten door middel van het plaatsen van gouden spelden op de cirkel met een nauwkeurigheid van 99,9999% worden aangegeven. Het middelpunt van de cirkel die mijn aarsgat omsluit dient exact, met een nauwkeurigheid van 99,9999%, samen te vallen met het middelpunt van de krijtcirkel.

Het dilemma is verdwenen. Er is een besluit genomen.

Alvorens ik mij opmaak om voorbereidingen voor mijn vertrek te gaan treffen acht ik het absoluut noodzakelijk om nogmaals alle aspecten van de redenen voor mijn vertrek door te nemen. Ik weet dat er iets onuitspreekbaar droevigs aan de hand is. Het verzamelde lijden van deze planeet dreigt het delicate evenwicht der harmonieuze hemelsferen te verstoren. Er dreigt een ruptuur in de fijnmazige structuur van alle werkelijkheden. Een schokgolf die de rust van het totale multiversum voor eeuwig dreigt te verstoren. En het is aan mij om deze verstoring te voorkomen door het lijden te neutraliseren, door het lijden te werpen in de singulariteit van zijn oorsprong. Door te reizen naar gebieden die niet gekend kunnen worden. En door daar mijn geest die loutering te laten ondergaan die nodig is om al het lijden te doen verdwijnen. Het zal voor mij niets meer of minder dan een reis naar de hel betekenen. Maar dan wel een reis die voor eeuwig de smet van het lijden zal uitwissen door de pestilentie van de dood te vervangen door het eeuwige en harmonieuze “zijn”.
Langzaam voel ik de oeroude vaardigheden terugvloeien in mijn lichaam en mijn geest. En terdege besef ik weemoedig dat met mijn overgang dit universum zal ophouden te bestaan. Dat mijn overgang alles ongedaan zal maken. Wat zal resten is een vage echo in het geheugen van de goden der schepping.
Binnen de cirkel verzamelt zich die hele specifieke vorm van energie die nodig is om de fluctuatie van vacuumspanning teweeg te brengen die dit universum naar een andere zijnstoestand moet brengen. Een zijnstoestand die overeenkomt met de harmonie der sferen.

Wij zijn weer een. De anomalie is vernietigd. De eeuwigheid is begrijpelijk geworden en het lijden is verdwenen.

Wijze raad aan opgewonden standjes en chronisch boze moerasmannetjes.

Zoals u weet is er een plek die Nu-jij heet. Aldaar gaat men elkaar steeds weer verbaal te lijf door elkaar de huid vol te schelden. Men verkondigt zijn eigen waarheid als waren het natuurwetten en men heeft de brillen zo dik met roze verf besmeurd dat men niet eens meer een glimp van de werkelijkheid kan opvangen. Een tragisch en mismoedig fenomeen. Ik plaatste dienaangaande, het ging i.c. natuurlijk weer over de Islam, Wilders en de rechten van de westerse mens, de volgende flauwekul:

“In feite woedt er al jaren een oorlog tussen de radicale politieke Islam en de verdedigers van het vrije westen. De radicale islam leeft de koran tot op de kleine lettertjes na en komt daardoor soms tot erg bloeddorstige oplossingen bij hun streven naar een islamitische staat. Het vrije westen vertegenwoordigt de hebzucht, de machtshonger, het ongebreidelde hedonisme en het inherente wantrouwen van het neoliberale vrijemarktdenken.
In Mali dreigt een broeinest van radicale moslims te ontstaan en het westen probeert dat te verhinderen.
Kortom er is sprake van een botsing tussen twee perverse en perfide stelsels. En het is verduveld moeilijk om als redelijk denkend mens buiten de invloedssfeer van de irrationele en uiterst kwaadaardige waanzin van die ethisch sterk geërodeerde stelsels te blijven.
Bovendien vraag ik me in goede gemoede af waar sommige mensen met hun akelige agressieve reacties mee bezig zijn. Is de frustratie en rancune in hun dagelijkse leven wellicht zo hoog opgelopen dat zij hier hun, in vaak uiterst gebrekkig Nederlands vertolkte, onbeheerste gevoelens van angst en onmacht op niets vermoedende contribuanten willen botvieren?
Ik zou willen zeggen: “Het mag allemaal best wel, maar het hoeft niet”. Een fijne wandeling, het fluiten van een vrolijk wijsje of het nuttigen van een ijskoud pikketanissie kan vaak wonderen verrichten”.

Het leven kent zijn ups en zijn downs, maar door de bank genomen valt het toch best mee, zeg nou eerlijk!

Vrolijk, zelf gemaakt, gespeeld en gezongen liedje!

Lekker kwaad zijn op Theo Maassen.

Gisteren zag ik een discussie tussen Theo Maassen en Jeroen Pauw in het programma Pauw en Witteman. Het ging over de kritiek die Theo Maassen heeft moeten incasseren naar aanleiding van dingen die hij zei tijdens de door de verrekijk uitgezonden opname van zijn theatershow “Met alle respect”. De heer Maassen had walgelijke grapjes gemaakt over de cafébrand-slachtoffers van Volendam en hij had onze popiejopie messias meneer Wilders tot op het bot toe gekwetst. De drie J’s, een zanggroepje uit Volendam, dreigden meneer Maassen met goed geoefende kickboksers en de aanhang van meneer Wilders ging als vanouds lekker tekeer vanuit de onderbuik. Niets nieuws onder de zon dus.

Wel vraag ik me af of mensen niets beters te doen hebben. Zou het misschien zo zijn dat veel mensen het helemaal niet erg vinden om “gekwetst” te worden omdat het hen een geldige reden verschaft om latente opgekropte woede en razernij op een “legitieme” wijze via de sociale media in de digitale etalage van de wereld te zetten. Het gaat dan uiteindelijk niet om de gebeurtenis in kwestie, maar meer om de latent aanwezige verongelijktheid en de altijd aanwezige boosheid van deze, intellectueel tamelijk primitieve, haatmensen. Het gaat vaak om laag opgeleide onderbuikmannen met een gekwetste en een, in hun ogen, door de samenleving niet voldoende gerespecteerde, eigenwaarde die aan de wereld willen tonen dat zij er ook nog zijn, dat zij wel degelijk een mening hebben en dat zij respectabele personen zijn waarmede terdege rekening moet worden gehouden. Oftewel, hebben we hier te maken met het gepimpte blaten van verbaal agressieve, machteloze, en precies op elkaar lijkende schapen? Wie zal het zeggen?

Maar wat kunnen we nu eigenlijk concluderen uit deze hele vertoning met zijn onsympathieke nasleep. Bijvoorbeeld dat,

1. mensen zich in een groep van gelijkgestemden lekker veilig en geborgen voelen en vanuit die positie verbaal op alles vuren wat niet overeenkomt met de normen en waarden van die groep.

2. cabaretiers soms hele foute en vervelende “grappen” maken.

3. er kennelijk heel erg veel laffe meelopers en agressieve conformisten bestaan en dat er in feite maar heel weinig mensen zijn die eigenstandig hun koers in het leven bepalen en weigeren zich te laten hersenspoelen door normen en waarden van een of andere groep.

4. het een goede zaak zou zijn als meer mensen zouden reageren op grond van de ratio, in plaats van, zoals nu, op grond van irrationele, maar voor hen vanzelfsprekende, overwegingen.

5. inzicht in de eigen karakterstructuur en de wil of de intellectuele mogelijkheid om, indien nodig geacht, daaraan iets te veranderen, klaarblijkelijk niet voor veel mensen is weggelegd.

Ik wens u nog een prettige voortzetting van de dag!!!