Een omineus YouTube filmpje met een soort Zenmuziek bracht mij op het volgende:
Boven een gebergte als drakentanden zweeft een opaliserende planeet waaronder zo nu en dan een vuurpijl wordt afgeschoten die met de driestheid van een apporterende hond het luchtruim in schiet. Het zou hier om muziek gaan die vibreert in harmonie met het universum. Even voor de goede orde. Weten we wel zeker dat het universum vibreert. Het schijnt zo te zijn dat nu en dan, in ieder geval niet al te vaak, twee zwarte gaten elkaar op zoeken en uiteindelijk tot een zwart gat versmelten. Dat versmelten gaat met zoveel energie-afgifte gepaard, dat er zwaartekrachttrillingen optreden. Het weefsel van het universum wordt in trilling gebracht en wij kunnen hier op aarde die trillingen waarnemen met allerlei zeer precieze en ingewikkelde apparaten. Een ervan staat ergens in Italië, geloof ik. Zwaartekrachtgolven. Ja, die bestaan dus kennelijk. Eens temeer een bewijs dat het universum één geheel is . Nou ja, natuurlijk helemaal geen bewijs, maar ik stel me dat in ieder geval zo voor. Eén geheel, één entiteit dewelke doordesemt is met een vorm van bewustzijn die ik de Boeddhanatuur noem. Niet dat ik boeddha zo belangrijk vind of dat ik, nog erger, in een een of andere boeddha zou geloven, nee, ik gebruik de naam boeddha omdat het ongeveer weergeeft wat ik op metafysisch gebied geloof. Ik ben er vast van overtuigd dat de werkelijkheid, de hele werkelijkheid dus, bezield is, voorzien van een bewustzijn dus. Ik noem dat alles doordesemende bewustzijn de BoeddhaNatuur. Is dat onzin? Ja, dat kan men zonder dralen baarlijke en onbewezen onzin noemen. Het is onwetenschappelijk en gewoon flauwekul. Maar je moet wat. Daarom dus mijn Kosmische Psyche, mijn eeuwigdurende, sacrale, alom tegenwoordige en alles omvattende Boeddhanatuur. Ondertussen dreunt de harmonie der sferen verder en raak ik gewend aan het alles doordringende geluid. In de toekomst, als alle materie in het universum is opgeslokt door zwarte gaten en nadat alle sterren zijn geïmplodeerd, zullen er waarschijnlijk meer zwarte gaten zijn dan nu. En grotere. Maar door de versnelling van de uitdijing van het heelal zullen de zwaartekrachtgolven de andere zwarte gaten niet meer kunnen bereiken. Tenzij natuurlijk. De zwarte gaten zullen in alle eenzaamheid verdampen door de hawking-straling en het heelal zal uit niets anders meer bestaan dan uit elementaire deeltjes. Protonen, die op hun beurt gaan vervallen (alhoewel er in de werkelijkheid nog nooit een vervallend proton is waargenomen) en zal de relativiteit uit het universum verdwijnen. Dat zal over eonen, over onbevattelijk lange tijd dus, vanaf nu gerekend, het einde van ons universum betekenen. Dus ik zeg, laat het heelal maar lekker vibreren op de tonen van botsende zwarte gaten zodat het BoeddhaBewustzijn nog lang kan verkeren met al dat is. Genoeg gezwamd. Maar een mens moet toch wat! Namasté!!!
Nb. Ik schrijf BoeddhaNatuur met hoofdletters omdat ik er wel sacrale betekenis aan verbind. En zoals ik reeds schreef: “Je moet toch wat!”.
Alles wat ik doe om een leuk kiekje boven mijn verhaal te krijgen mislukt, Waarschijnlijk omdat ik een diep gewortelde afkeer voel van alles wat digitaal is en in het bijzonder van alles wat met sociale media te maken heeft. Er zijn mijns inziens door de mensheid twee grote fouten gemaakt t.w. het initiëren van de industriële revolutie en van de communicatie-revolutie . De geschiedenis zal hierover oordelen.
wereld en verwondering 