Hoe erger ik andere mensen door vervelende bombastische en doemdenkende stukjes te schrijven.

Bloemenpracht enzovoort.

De ondergaande zon schijnt met goudgele stralen op het vermoeide en geestelijk zieltogende Avondland. De hedonistische vermomming van nihilistische consumenten suggereert een vitaliteit die onderhuids helaas niets anders dan een banale, commercieel gemotiveerde en vooral ergernis gevende imitatie van authentieke levenslust blijkt te zijn. Hier eindigt de doodlopende weg van het bejubelde kapitalisme. De voortdurende onbeschaamde en ongebreidelde gerichtheid op geld, de constante drang naar pronkerig bezit en de wrede willekeur van machtswellust is er in ongeveer drie eeuwen in geslaagd om de mens tot de poorten van de hel te brengen. Daar waar, naast een schier exponentiële toename van technisch-materiële mogelijkheden, evenzeer een aanzienlijke verbetering van ’s mensen immateriële beschaving verwacht had mogen worden is de beklagenswaardige homo sapiens blijven steken in kritiekloze zelfverheerlijking, ziek makende afgunst en destructieve consumptieverslaving. Er zijn geen winnaars. De samenzwerende economische elite is net zo goed, als de door hen misbruikte en uitgebuite loonslaven, het slachtoffer geworden van het door hen zelf gecreëerde uitzichtloze systeem. Het irreversibele proces van ethische erosie, ecologische destructie en intermenselijke parasitaire afhankelijkheid leidt onontkoombaar naar de afgrond, naar de totale vernietiging van een aarde zoals deze de laatste paar miljoen jaar in relatieve rust heeft bestaan.
Maar laten we eerlijk zijn, het zal ons allemaal toch eigenlijk een worst wezen. Na ons de zondvloed. Drink je glas nog eens leeg, hou de ander goed in de gaten, blijf onafgebroken streven naar erkenning en bewondering en tracht werkelijke inhoud en zingeving zoveel mogelijk op afstand te houden. Leve de leegheid van het bestaan. Neem er nog maar eentje, we gaan toch met zijn allen naar de donder!!!!!

Weg met de verhullende bombast en de overbodige adjectieven!

NB. Boze tongen in mijn naaste omgeving beschuldigen mij ervan een doemdenker te zijn. Welaan, niets is minder waar, kan ik u verzekeren. Indien ik mij onbespied waan, deins ik er niet voor terug om met ingehouden passie een felle opzwepende horlepiep te dansen. Daarnaast kan ik schuddebuikend van het lachen ter aarde storten na het horen van een goede grap. En een oplettend toeschouwer kan mij vaak mijns weegs zien gaan met een guitige uitdrukking op mijn gezicht, terwijl alsdan een vrolijk melodietje ongemerkt mijn lippen pleegt te ontvlieden.

Dit alles laat natuurlijk onverlet dat men te allen tijde bereid dient te zijn om kritisch na te denken over zijn eigen prollerige en hyperbolische schijtverhalen. Kan men de open deuren naar zijn eigen gemeenplaatsen niet meer vinden dan moet men als reddeloos verloren worden beschouwd. Dacht u ook niet?

Nog een NB. Zie bovenstaande foto’s toch eens glimmen en glanzen. Ook de natuur is in staat om zijn clichés te tonen. En ik was net op tijd om het op de gevoelige plaat vast te leggen. Genieten maar!!!

Heeft Hannah Arendt gelijk als zij spreekt over de banaliteit van het kwaad?

Hannah Arendt spreekt over de banaliteit van het kwaad. Over de eenvoudige, onopvallende, maar o zo ambitieuze middenmannetjes, die blindelings orders uitvoeren in een organisatie met een hiërarchische structuur die top-down gericht is. Zij handelen en denken los van een intrinsieke, door hen zelf ontwikkelde, ethiek of moraliteit en leven overeenkomstig de heersende waarden en normen van de groep waartoe zij behoren. Niets bijzonders zult u zeggen. Inderdaad, niets bijzonders, totdat het er echt op aan gaat komen en er, meestal door zich snel ontwikkelende politieke omstandigheden, een beroep wordt gedaan op een autonoom, in de eigen persoon ontwikkeld, stelsel van ethische normen en waarden. Daar begint het fout te gaan. Het middenmannetje blijft vast houden aan de normen en de waarden van zijn groep, ook als die waarden inmiddels van alle medemenselijkheid zijn ontdaan. Het middenmannetje wil erbij horen, hij wil zich veilig verbergen in de grote machtige groep van gelijkgestemden. Het middenmannetje heeft niet het karakter, de moed en de wil om eigenstandig zijn positie te bepalen. Waarschijnlijk kan hij het gewoon niet en dat heeft mogelijk ook wel iets met intelligentie te maken.

De laatste tijd hoor ik overal om mij heen in winkels, op verjaardagen of tijdens andere evenementen de meest afschuwelijke dingen zeggen door van die grijze onopvallende middenmannetjes en vrouwtjes. Het zijn gewone mannetjes en vrouwtjes die er heel normaal uitzien en waarvan er dertien in een dozijn gaan. Zij zeggen de meest afschuwelijke dingen over hun medemensen. Zij zijn racistisch en vertonen geen spoor van empathie of compassie. Zij jagen mij door de vanzelfsprekendheid van hun wrede woorden behoorlijk veel angst aan. En zij gaan er voetstoots van uit dat ik er precies zo over denk.
Hoedt u voor deze wolven in schaapskleren. Hun inktzwarte, door en door slechte binnenste wordt slechts bedekt door een flinterdun laagje “beschaving” en het verdwijnt maar al te snel door de eroderende werking van hun schofterige, hebzuchtige consumentisme, hun laffe angst, hun rabiaat anti-intellectuele attitude en hun domme, banale conformisme. De geschiedenis heeft ons maar al te vaak laten zien waar deze achterbakse en keiharde verraders toe in staat zijn.
Ik vind dat Hannah Arendt terecht spreekt over de banaliteit van het kwaad.

Het onbeperkte vrijemarktdenken schept een afstand tot de ander.

Het marktdenken schept afstand tot de ander. Het positioneert ons op het strijdtoneel van handelen en denken in een wereld van schaarste. Het wrede universum van ik wel en jij niet. Het podium waarop de medemens in een concurrent en uiteindelijk in een vijand verandert. Het begint al bij de opvoeding in een liberaal getint huishouden. We praten hier niet over de liefdeloze en agressieve opvoeding die de anti-intellectuele onderklasse zo dikwijls kenmerkt, maar over de opvoeding in de gezinnen der rijken. De benadrukking van het ego en alles waar het ego door middel van egocentrisch handelen de hebzuchtige hand op kan leggen bepaalt daar de maat van de dingen. De vanzelfsprekendheid van het eigen excelleren en het wantrouwen naar de medemens is kenmerkend voor kinderen die in een neoliberale setting opgroeien. Zij dienen te worden klaargestoomd voor de grote rat-race. Zij moeten super weerbaar gemaakt worden en moeten zoveel mogelijk worden afgehouden van de sociale, de solidaire factor. Zwak is slecht. Sterk is goed. Een soort sociaal darwinisme, waarvan de verinnerlijking behoort tot een der belangrijkste voorwaarden om in het grote hanengevecht van de toekomst te kunnen overleven. Het opdelen van de wereld in winners en losers. Een beangstigende simplificatie van de werkelijkheid.
Dit alles veroorzaakt uiteindelijk een geraffineerde, egoïstische en uiterst antisociale grondhouding die de betrokkenen in staat moet stellen de ultieme geneugten van het grootverdienersschap te verwerven. De wereld valt uiteen in wat van jou is en dat wat nog niet van jou is. Een diep materialistische kijk op de wereld die, zuiver objectief gezien, uitmondt in het randcriminele denken en handelen van de ethisch geërodeerde graaiers en oplichters. Een pervers fenomeen dat het vrije bedrijf steeds vaker kenmerkt. Een fenomeen dat onlosmakelijk samengaat met een dolgedraaide aanbod-economie die, op geleide van gewetenloze marketeers, de consumptieverslaafde en bewust anti-intellectuele massa steeds afhankelijker maakt van de egaliserende, bedwelmende en versuffende werking van de commercie. Overwinning van de slechte mens op alles wat weerloos, zacht en liefdevol is. Een oorlogsverklaring aan de kunst, aan het creatieve denken. Een nekslag voor de avant-garde. Eigenlijk niet mijn wereld. Maar mij wordt niets gevraagd. Gelukkig maar!!!
Is het dan allemaal kommer en kwel, zult u vragen en ik zal u antwoorden: om den drommel niet!!! De hemel zij dank zijn er zelfs in Nederland nog grote groepen verstandige, intellectuele en hoogopgeleide mensen, die de valkuilen en de perverse verlokkingen van het contemporaine populistische hedonisme hebben bemerkt en er zich kranig en hartstochtelijk tegen verweren. Mensen die hun existentiële angst niet via hun onderbuik verwoorden, maar er een eer in stellen om hun emoties via de Ratio in wetenschappelijk toetsbare banen te leiden.
Er is nog hoop! Nog niet alles is verloren!
Aan de horizon daagt een nieuwe dag die een zonnige toekomst aankondigt. Een toekomst waarin we allemaal weer bij zinnen zijn gekomen. Een toekomst waarin we de ketens van onze destructieve en hardnekkige consumptieverslaving hebben afgeworpen en ons niet langer vervreemd voelen van onze oorspronkelijke kerntaken.Onder druk van de urgentie om onze mondiale samenleving ingrijpend te veranderen zal een nieuwe wereld ontstaan waar het primaat zal heersen van de werkelijke vrije mens die verkozen heeft zich te laten leiden door de Liefde.De Liefde als allesomvattend richtsnoer voor het denken en handelen van de wereldburger. Schets ik hier een onbereikbaar ideaal dat alleen te verwezenlijken valt met een “beter” soort mens dan de mens waar we het nu mee moeten zien te redden????
Zo, dat moest er even uit. Een beetje stichtelijke taal is nooit weg. Ik hoop dat u achter die muur van ironie wel “Het Behouden Huys” heeft opgemerkt. Er zou een kern van waarheid in kunnen zitten. Het klinkt allemaal wel zalvend en idealistisch. Maar het is toch een verdomd mooi doel om met zijn allen na te streven!! Die allesomvattende Liefde! Het is in ieder geval beter dan het “heel erg rijk worden” als ideaal te koesteren, dacht ik……… hoop ik………. geloof ik………………………??? Niet dan? Toch?

U wordt allen recht hartelijk gegroet.