Sinds een paar jaar heb ik een facebookpagina. Met vallen en opstaan, want leuk is anders. En interessant is het al helemaal niet. Ik vind het heel irritant, maar natuurlijk wel erg voorspelbaar, dat de meeste mensen hun facebookpagina gebruiken om zich veel beter voor te doen dan ze zijn. Om hun persoon op te pimpen. De leuke dingen komen er op. De minder leuke dingen komen er niet op. Het zijn, naar mijn constatering, gemiddeld gezien, meestal conformistische en weinig kritische mensen die een facebookpagina hebben ( en om vervelende, volstrekt niet inhoudelijke, edoch enorm voorspelbare jij-bakken te voorkomen: “Jaaaaaa, ik heb ook een facebookpagina en ik ben er niet trots op”).
De werkelijkheid is ook wel eens niet leuk. En hoort dus volgens de ongeschreven wetten van genoemd medium niet op facebook thuis. Gevolg hiervan is een opeenhoping van onbenullige flauwekul en de tentoonspreiding van zeer irritant en sterk door narcisme ingegeven exhibitionisme. Zo in de geest van “Kijk mij toch eens vrolijk, leuk, slim en toegankelijk zijn”. Nou, dat hoeft voor mij dus niet. Ik heb liever van doen met normale mensen. Mensen van vlees en bloed. Mensen die een slecht humeur kunnen hebben. Mensen die ook slechte eigenschappen hebben en daar gewoon vooruit durven komen. Mensen die vervelende dingen meemaken. Mensen die zich niet voortdurend beter willen voordoen dan ze in werkelijkheid zijn.
Facebook is een medium waarop grijze muizen in de betrekkelijke anonimiteit van het populistische “gewoon” willen zijn toch van zich willen laten horen met “wijze” spreuken, “leuke” foto’s en onbenullige nietszeggendheden. Zij willen tot een leuke gezellige vriendenkring behoren en zijn kennelijk gaarne bereid daarvoor de prijs te betalen in de vorm van het accepteren van de waarden en normen van die grote moderne vriendenkring.
Het bedrijfsleven heeft zich inmiddels als een hongerige winstwolf op het facebook-gebeuren gestort en misbruikt dit medium ongegeneerd om facebookers grondig te hersenspoelen via geraffineerde, op de persoon gerichte, verkooppraatjes. Wat het communisme nooit van bovenaf kon dicteren, wordt nu door het kapitalisme, met behulp van een perfide proces van constante hersenspoeling als een vanzelfsprekende zaak aan alle mensen opgelegd, namelijk dat alle mensen, binnen nauwkeurig door de commercie aangegeven morele en “ethische” kaders, allemaal aan elkaar gelijk behoren te zijn. De echt afwijkende mens, de niet-commerciële mens , dat wil zeggen de mens die niet op bevel wenst te consumeren wat het perfide vrije bedrijf hem hem op geleide van geraffineerde marketingtechnieken opdringt, wordt uitgestoten, gek verklaard en naar de uiterste periferie van de samenleving verwezen.
Facebook geeft de moderne mens een vals gevoel van eigenwaarde. Het zorgt ervoor dat latente minderwaardigheidsgevoelens worden afgedempt door bedrieglijke zelfbevestiging die gestalte krijgt door puur exhibitionistische – in dit geval dus steeds in de geest en naar de wens van een ander vorm gegeven – uitingen.
En dat is zielig. Het geloven in een illusie die een ander jou, om puur egoïstische redenen, aanreikt, vind ik zielig. Een gevoel voor eigenwaarde kan mijns inziens alleen worden opgebouwd door als individu werkelijk creatief te willen en te kunnen zijn. Door de scheppende bron in jezelf aan te boren. Een bron die iedereen heeft!!! Door te genieten van het creatieve proces dat nodig is om het meest waarachtige van jezelf in jouw omgeving op materiële of immateriële wijze uit te drukken. Dus niet door het denken of handelen van een ander te kopiëren, maar door de kern van je eigen persoonlijkheid te vinden en er genoegen aan te beleven om die eigenheid in de omringende werkelijkheid gestalte te geven.
Ik ben van mening dat facebook, net als soortgelijke sociale media, de mensen dommer, a-socialer en minder kritisch maakt. De moderne sociale media leiden de mens naar het pad van de minste weerstand. Zij bieden de gebruiker met alle gemak van de wereld precies datgene wat hij zoekt. Hij hoeft er totaal geen moeite voor te doen
Ook schijnt het steeds intensievere gebruik van de nieuwe sociale media niet aan te zetten tot nieuwe ideeën of opzienbarende gedachten. Je zoekt, zoals de mens eigen is, slechts die dingen die je leuk vindt. Dit alles maakt geestelijk lui en ondermijnt het doorzettingsvermogen.
En……………brave mensen, denk niet dat ik de enige ben die er zo over denkt. Goddank zijn er met mij nog velen die dezelfde mening zijn toegedaan en die het verhaal aan de hand van onderzoek nog eens wetenschappelijk kunnen onderbouwen ook. Ik noem alleen de heren Neil Postman (helaas overleden in 2003) en Steve Powers. De rest zoekt u zelf maar op. Dat bedoel ik nou!!
wereld en verwondering 