Vleugellam

Vanochtend vond ik bij het doorbladeren van een oude schoolagenda een klein briefje met een allerwonderlijkst gedichtje. Ik moet het hebben gemaakt toen ik 17 jaar was. Hoogstwaarschijnlijk was ik toen een opgefokte testosteron-bom met weltschmerz. Om het niet voor mezelf verloren te laten gaan plaats ik het in mijn blog. Kan ik later nog eens terugkijken en hartelijk lachen.

“Museumplein Trash,

Zo, Zo, u is een vlinder,

van wondre vleugelpracht

Van weinig interesse

En u zit erbij en wacht

U danst en lalt in’t donker,

Uw schreeuwen in de nacht,

van “Alte Kameraden”

van Feijenoord de helden

en van Ajax diep veracht.

Ja, ja, u is een vlinder

en met uw kleine geest

veroorzaakt u meer hinder

dan het echte hinderbeest.