Met stijgende verbazing en toenemende ergernis aanschouw ik de handel en wandel van onze regering. Het destructieve economische beleid van deze coalitie tart elke beschrijving. Een coalitie die bestaat uit een giftige cocktail van hardvochtige, liefdeloze en super materialistische conservatief-liberalen en ruggengraatloze, hebzuchtige, machtsbeluste en gedegenereerde sociaaldemocraten. Voorwaar, een lekker stelletje bijelkaar!
Met hun economische beleid hebben ze de Nederlandse consument zo’n angst aangejaagd, dat deze consument binnen een paar maanden is gemetamorfoseerd van een hedonistische verspiller in een economisch behoudzuchtige en schraperige spaarder.
Het vigerende economische systeem, ook wel “geleid” kapitalisme genoemd, kan men vergelijken met een op hol geslagen nijlpaard in een porseleinkast. Het is een krankzinnig systeem van weerloze en consumptiehankelijke loonslaven en een steeds kleiner wordende super rijke, almachtige economische elite. Helaas heeft zich nog steeds geen beter systeem aangediend, dus zullen we het moeten doen met de huidige economische flauwekul.
Maar als je dan zo nodig in een kapitalistisch systeem wilt leven gedraag je er dan ook naar en hou je dan in godsnaam aan de meest basale economische wetten. Ga dan niet de vraagkant van het systeem uitschakelen. Wel eens van een economisch neerwaartse spiraal gehoord, waar de ene domme maatregel de volgende domme maatregel uitlokt. Ga de mensen niet aanzetten om niet meer te consumeren, want je raakt van de regen in de drup.
Ontneem de mensen het perspectief op een stabiele en veilige arbeidssituatie, overspoel ze met beperkende oekazes, en bedelf ze onder de sombere vooruitzichten en je krijgt een steeds verder krimpende economie.
Het is tragisch dat we voor wat economische wind in de rug volledig, en nu nog meer dan ooit, zijn aangewezen op de ontwikkelingen buiten Nederland. Onze regering is inmiddels zo incompetent gebleken dat het simpelste economische mechanisme voor hen abracadabra is. Bange en onzekere mensen consumeren veel minder en sparen tegen de klippen op. Als ik naar mijzelf kijk, geef ik op dit moment nog maar de helft uit, in vergelijking met een jaar geleden. Ik spaar dat het een lieve lust is, hetgeen me uitstekend bevalt. En ik ben uiteraard niet de enige die zo handelt.
Als er de komende twintig jaar al sprake zal zijn van substantiële economische verbetering zal deze verbetering door het buitenland moeten worden gegenereerd, want in Nederland is de economische a-vitaliteit troef!
Dit gezegd zijnde en het gehele economische slagveld van verkeerde beslissingen en rabiate blunders overziend is het heel raar om te moeten constateren dat er in Nederland hele volksmassa’s zijn die niets moeten hebben van het buitenland, die gruwen van een economisch en politiek verenigd Europa en kotsmisselijk worden bij het horen van de woorden “ontwikkelingshulp” en/of “Verenigde Naties”.
Het is mij een volkomen raadsel hoe een steeds materialistischer ingesteld volk ideeën en waandenkbeelden kan ontwikkelen die volstrekt indruisen tegen de eigen hebzuchtige inborst.
Gelukkig is dat niet mijn zorg.
wereld en verwondering 