Rutger Bregman schreef in de Volkskrant van vandaag over “Een groot misverstand”. Een prettige uitzondering vergeleken met al die gebakken lucht die normaal de krant bevuilt. In een paar woorden ontrafelt hij de krankzinnige mythe van de westerse cultuur. Wij houden ons nog steeds met de bijzaken bezig. Dit gedrag leidt onherroepelijk tot het onbewoonbaar maken van onze planeet voor de menselijke soort. De mens zou minder lijden als hij zijn bakens verzet en op de juiste manier gebruik gaat maken van zijn inmiddels verworven technische mogelijkheden. Materieel zijn we al op een vrij hoog niveau gekomen, maar geestelijk zijn we helaas ver achter gebleven en leven we in sommige opzichten zelfs nog in de 18 de eeuw.
Zoals ik al zei zou het lijden van de mens een stuk verminderen als wij meer zouden willen leven in overeenstemming met de kernwaarden van de “Condition Humaine”. Zeg het verwoestende groepsgedrag aub nou eens vaarwel en blijf veel dichter bij jezelf. Praat de economische elite niet klakkeloos na!!
De mens dient het werken voor zijn levensonderhoud meer en meer te gaan zien als een middel om zijn werkelijke doel, te weten de ontplooiing van zijn creativiteit, het gestalte geven aan zijn fantasie en het zorgen voor elkaar, te bewerkstelligen. Terug naar kleinschaligheid en de daarbij behorende economische activiteit met behulp van de huidige vergevorderde techniek. Het ideaal van de “homo ludens” dient in ere hersteld te worden. Anonimiteit, eenzaamheid en verpaupering kunnen zo verdwijnen en de werkelijke bronnen van de menselijke hoedanigheid worden aangeboord.
Vroeger dacht men dat zoiets, ook wel een utopie genoemd, van bovenaf opgelegd diende te worden. Men kon namelijk niet wachten om zijn droom te verwezenlijken. Nu weten wij wel beter. Denken en handelen veranderen alleen als er sprake is van voorstschrijdend inzicht. Het is dus een kwestie van geduld. Maar het is ook een gok of de mens ooit wel massaal de goede kant op zal bewegen. En de goede kant behelst in mijn optiek niets meer of minder dan de vermindering van het menselijk “lijden”op deze geteisterde aarde. Dit is dus geen utopie maar een persoonlijke wens van iemand die het uiteindelijk best wel goed meent met de mensheid.
wereld en verwondering 