Er bestaat geen waarheid.

Aan jezelf werken. De tragiek van een lichte narcistische persoonlijkheidsstoornis.

2011,2016, 2022 en 2024

Laat ik beginnen met te zeggen dat ik slachtoffer was en nog steeds ben van een uitzonderlijk beschermende opvoeding. Er was bij ons thuis altijd voldoende geld. Ik kreeg de liefde die nodig was om als evenwichtig mens aan het grote-mensen-leven te beginnen en ik werd in staat gesteld mijn talenten te ontplooien op school en later op een universiteit. De mij omringende opvoeders waren van een conservatief intellectueel liberale signatuur. Men had het gedachtegoed van de vrijdenker hoog in het vaandel en trachtte dat ook op mij over te brengen. Het feit dat ik in mijn pubertijd naar de, in mijn kringen absoluut verderfelijke, politieke linkerkant afgleed was het bewijs dat mijn opvoeding zijn vruchten had af geworpen. In een roes van romantiek verheerlijkte ik alles wat arbeider was. Ik fantaseerde ruwe bolsters en blanke pitten. Ik werd een kritiekloos voorstander van het zogenaamde gezonde boerenverstand waarover in arbeiderskringen zo hoog werd gegeven. De tijdsgeest werkte in mijn voordeel. Het was alles “Love and Peace” wat de klok sloeg. Er waren sit-ins en vluchten naar het paradijs van de Lage Landen. Maar van werkelijk contact met de door mij geïdealiseerde arbeidersklasse was nog totaal geen sprake geweest. Tijdens mijn studie kwam ik erachter dat er meer nodig is dan een romantisch gemoed om een politieke weg te kiezen. Ik studeerde en las me helemaal suf. Bovendien ging ik vrijwilligerswerk doen. Ik ging arbeidsongeschikte mensen bijstaan die door de bevoegde instanties weer geschikt werden bevonden om aan het werk te gaan, het daarmede niet eens waren en geen geld hadden om een advocaat te betalen. U begrijpt het al. Ik hielp ze gratis. Voor nop. Jarenlang verdiepte ik me in ziektegeschiedenissen, beperkingenlijsten, beschrijvende rapporten, arbeidskundige rapporten, medische rapporten, specialistische rapporten, rapporten van getuige-deskundigen en beschikkingen en uitspraken van de Raad van Beroep en de Centrale Raad van Beroep. Ik schreef de klaagschriften en de beroepsschriften voor al die arme donders die niet het geld of de kennis bezaten om het zelf te doen.

En langzaam gingen mij de ogen open. Geleidelijk begon de waarheid tot mij door te dringen. Het zal tussen mijn dertigste en veertigste levensjaar zijn geweest dat ik ernstig begon te twijfelen aan al die met de mond beleden goede bedoelingen van authentieke arbeiders, van betrouwbare uitkeringsinstanties, van deskundige artsen, van onpartijdige rechters en van alle lieve en aardige mensen in het algemeen. Beetje bij beetje kwam ik erachter dat er ontzettend veel ruwe bolsters waren en maar verdomd weinig blanke pitten. Mijn mensbeeld begon te kantelen. In mijn beoordeling van mijn medemens liet ik mij steeds vaker leiden door koel cynisme en een diep wantrouwen. Ik voelde mij meer en meer verraden en bedrogen door de mij omringende mensen.

En zo kon ik uiteindelijk die mantel van zweverige romantiek en totaal misplaatste naastenliefde afleggen en kon ik alsnog, met aanzienlijke vertraging, de wereld van de echte volwassenen betreden. Een grimmige, chagrijnige en brute wereld van eigenbelang, machtsspelletjes en statusjagerij, bevolkt door rare alfa-mannetjes en hebberige geldwolven. Door mijn licht narcistische aard werd ik aanvankelijk diep gekwetst in mijn gevoelens en hopeloos teleurgesteld in mijn veel te hoge verwachtingen van mijn medemensen. De wereld bleek totaal anders dan ik me had voorgesteld. De wereld had niets te maken met geborgenheid, met liefde en met altruïsme. Het ging om uitdagingen, om competitie, om altijd de beste willen zijn ten koste van anderen, om steeds meer willen hebben, om nooit genoeg, om afgedwongen respect en om de jacht op bezit. Het ging om rabiate slechtheid, om list en bedrog en om het rücksichtslos najagen van eigenbelang.

Ja, ik sloeg door. Ik bemerkte dat ik langzamerhand een hekel begon te krijgen aan mijn medemens. Een hekel die begon te lijken op regelrechte afkeer. Dat was het moment dat ik besefte dat mijn opvoeding mij in toenemende mate parten ging spelen. Reden waarom ik diep en lang ging nadenken en vervolgens al meteen tot de conclusie kwam dat ik natuurlijk niet zo ontzettend moest generaliseren. Okay, er waren heel veel minder leuke mensen dan ik had gedacht, maar die constatering nam niet weg dat er nog altijd behoorlijk wat leuke en lieve mensen waren. En dat niet alleen. Ik was er zelf ook nog. Ik was niet geheel ontevreden over mijn eigen persoon.

En zo kon ik op geheel eigen wijze mijn persoonlijkheid verder uitbouwen aan de hand van een vooraf door mij opgestelde “blueprint”.

Harder, wijzer, rationeler, ironisch, meer humor en wetenschappelijker. Veel wetenschappelijker. Niet alles meer voor zoete koek slikken! Nooit meer redeneren vanuit de onderbuik al lijkt dat nog zo aanlokkelijk. Permanente zelfreflectie. Detectie van vooroordelen. Trachten mijn medemens niet te overschatten (en dat is een behoorlijk pittige opgave, want de meeste mensen, zo is mijn ervaring, doen zich vandaag de dag veel beter voor dan ze werkelijk zijn in het kader van de nieuwe onbescheidenheid en de modieuze extreme exaltatie van het onaantastbare zelf). Al met al probeer ik meer afstand tot de wereld te bewaren. Pure zelfbescherming.

In de praktijk betekent het proces inzake versteviging van mijn persoonlijkheid voor mij nog meer studie inzake onderwerpen die mij meer dan gemiddeld interesseren. Elke dag muziek maken. En eindeloze wandelingen in de natuur. Maar ook schrijven, heel veel schrijven. Schrijf alles maar van je af, jongen. Het komt allemaal wel goed!!

NB1. 2016. Dat van die arbeiders, wat ik schreef over die ruwe bolsters, dat is dus wel min of meer de waarheid gebleken. Natuurlijk zijn er allerlei sociologische processen te duiden, maar het komt er gewoon op neer dat de niet qua opleiding geëmancipeerde arbeider is gaan behoren tot de sterk gemankeerde lagere middenklasse en de totaal ontwortelde en van alle fatsoen vervreemde onderklasse. Zij vormen het residu van het vroegere vooroorlogse niet geëmancipeerde lompenproletariaat.

Hier vinden we de gemankeerde, afgunstige en jaloerse, gefrustreerde, rancuneuze en totaal onverantwoordelijke mensen terug. De meestal slecht opgeleide stemmers op de PVV, die zich helemaal niets meer gelegen laten liggen aan de samenleving, die maar blijven doorzeuren en klagen en die uiteindelijk het begin van het einde zullen betekenen voor de rust en het welzijn in Nederland. Deze apolitieke, maar vooral zeer anti-intellectuele zielenpoten geloven in een willekeurige verzameling van paradoxale leugenachtige “waarheden”. “Waarheden”, die op den duur, onvermijdelijk, ook hun eigen ondergang zullen betekenen.

In de gelederen van die groep huist zoveel kwaadaardigheid en haat dat ik er kippenvel van krijg. Om electorale redenen wordt er heel voorzichtig met dat soort mensen om gesprongen. Zij verbieden anderen wat zij voor zichzelf met onsympathieke en luide stem opeisen. Mijn voorgevoel bedroog me twintig jaar geleden niet toen ik voor het eerst de haat, de agressiviteit en eigenlijk de pure slechtheid van dit soort mensen al aan den lijve ondervond. En sindsdien is het helaas alleen maar erger geworden.

NB2. 12-11-2022 Overdenking bij hetgeen ik hierboven heb geschreven.

Het valt mij op dat ik vooral m.b.t. Het gestelde onder “NB1. 2016” een vrij ongenuanceerde en harde mening verkondig. Nu, nadat ik weer 6 jaar ouder ben, voel ik toch behoefte om e.e.a. te nuanceren en nader te duiden.

Het is niet zo dat wat ik schrijf niet waar zou zijn. Maar dan is het wel mijn eigen waarheid. Waarheid is iets vreselijk vaags dat moet weergeven in welke mate mijn doelgerichte bevindingen met een werkelijkheid overeen komen. Een werkelijkheid wordt middels mijn bewustzijn in mijn brein samengesteld op grond van mijn zintuigelijke ervaring van het “Ding an sich” , maar ook op grond van reeds in mijn brein aanwezige, opgeslagen eerdere ervaringen van een werkelijkheid. De aard van mijn brein maakt dat ik a-prioristische functioneel-instrumentele hersenfuncties bezit die als eerste met de van buiten mijn brein afkomstige prikkels van doen krijgen.

Een waarheid is een afspraak tussen, bijna altijd, een grote groep mensen die min of meer dezelfde interpretatie van een waarheid, van het zgn. “Ding an Sich” hebben. Wetenschap verenigt die groep mensen die zich de moeite getroosten om via de zgn. wetenschappelijke methode een waarheid vast te stellen, af te spreken. Waarheid is een afspraak. Meer niet. De “Waarheid”, als dogmatisch begrip, bestaat niet. Als via de wetenschappelijke methode een lang gezocht “bewijs” wordt gevonden dan verandert onmiddellijk de waarheid. Kortom de waarheid is uiterst volatiel.

Ik heb zelf, na langdurige en intensieve bestudering van vooral allerlei oosterse filosofen, een eigen waarheid geconstrueerd. Eigenlijk een fantasie die ik waarheid noem. Mijn waarheid. Een waarheid die dicht bij het gedachtegoed van Spinoza ligt. Mijn hoofdregel is: “Beschouw de liefde als bron van al het doen en laten, van al het denken. De liefde als motor van mijn ethiek. De liefde waarmee ik probeer om ‘Het Lijden’ zoveel mogelijk te neutraliseren. Ik zie de liefde als dragende kracht van ons ruimtetijdcontinuum. De liefde als het substraat van de rationaliteit van mijn waarheid. Ik noem het de “BoeddhaNatuur”. Ik zou er hele boeken over kunnen schrijven. Maar ik heb verkozen om te zwijgen.

Ik vind het leven, met een dergelijke fantasie als uitgangspunt, beslist de moeite waard. Stel niet teveel eisen, leef sober, beoefen een gezonde zelfdiscipline en maak naastenliefde de spil van je leven. En besef dat je altijd op de schouders van je voorgangers staat.

Namasté!

AI

AI??? Eerst wist ik niet wat het betekende. Een soort uitroep misschien. En ja hoor, uiteindelijk kwam ik er achter, het betekent dus artificial intelligence. Kunstmatige intelligentie. Ik dacht meteen, dat zou wel eens een oplossing kunnen betekenen voor een heleboel mensen. Vooral in Nederland. Zo zijn daar studenten, leerlingen en ander leergierig volk, er zijn vakmensen die niet zo goed zijn in het verwoorden van hun gedachten, er zijn laaggeletterden die door AI een verpletterende indruk kunnen maken op hun omgeving. En zo zijn er nog legio groepen op te noemen die goede sier kunnen maken door het gebruiken van AI.

Door AI zetten wij, als gehele mensheid, een immense en verpletterende stap op de weg der evolutie van die nietige en arrogante homo sapiens. De evolutie van de mens kent geen inherente ethiek, is dus zonder mores en eigenlijk ook zonder goede of kwade bedoelingen. De evolutie staat daar boven, of onder zo u wilt.

In onze schedels vindt een uiterst ingewikkeld proces plaats middels allerlei cerebrale functies die door steeds verder voortschrijdende digitale techniek voor eenieder zichtbaar gemaakt kan worden. Denk hierbij maar eens aan die rare “God-Helmet”. Maar het vreemdste van alles vind ik het ontstaan van een zelfbewustzijn. Over dat fenomeen zijn duizenden boeken geschreven. “Ik ben mijn brein”, of is het “Wij zijn ons brein”. Dat laatste klinkt iets pedanter. Maar goed, het zelfbewustzijn dus. De meeste wetenschappers zeggen dat het zowel kwalitatief als kwantitatief buitengemeen ingewikkelde proces van in elkaar grijpende hersenfuncties automatisch leidt tot een “zelfbewustzijn”. Er is geen god, er is geen “iets”, en wij leven/verblijven ook niet in het binnenste van een enorm zwart gat, zo groot dat alle energie van het zichtbare universum er in past en de waarnemingshorizon zich dan nog min of meer buiten de lokaliteit van dat zwarte gat zou bevinden. “Mind bogling Science”!!!!. Ik vind het rete-spannend en ik lust er wel pap van. Maar ja, AI? Wat gaat AI voor ons betekenen? Kan AI een zelfbewustzijn ontwikkelen dat helemaal los staat van menselijke invloed? Sommige wetenschappers zeggen dat het kan. Okay, stel dat het kan. Stel dat AI een dermate intense en gecompliceerde ontwikkeling doormaakt dat het plots door een exponentiële explosie van zijn mogelijkheden een zelfbewustzijn ontwikkelt. Wat zou voor zo’n soort AI dan de zin van zijn bestaan kunnen zijn.

Maar voordat we hierover gaan palaveren is het in deze een verstandige zaak om aan te geven dat er met betrekking tot dit vreemde probleem twee kampen zijn. Je hebt de idealisten en je hebt de realisten. Je hebt de beta mannetjes en vrouwtjes en je hebt de alfa vrouwtjes en mannetjes. En ach, dit is een verschil dat al eeuwen terug gaat. Je hebt altijd mensen gehad die beweerden dat zijzelf hun brein zijn. Wij noemen dat tegenwoordig ook wel de materialisten. De realisten, of de rationalisten en ga zo maar door. Er is natuurlijk ook een tegengestelde richting, een groep mensen die beweren dat er meer is tussen hemel en aarde. Alle grote religies behoren hiertoe. Maar ook alle mensen die beweren dat er wel iets is, maar dat ze niet weten wat dat dan is. Zij noemen zich idealisten, geloof ik, en zij steunen intellectueel gezien op het gedachtegoed van meneer Plato, een oude griek met een goed verstand. Ik behoor zelf tot die laatste groep (allemachtig, dat klinkt wel heel aanmatigend, ik bedoel natuurlijk dat ik de gedachten van meneer Plato best wel, hier en daar, plausibel vind), alhoewel ik niet behoor tot een monotheïstische religie. Ik heb me verdiept in de oosterse wijsbegeerte. Nou is verdiepen in casu een groot woord. Laat ik het zo zeggen dat ik wel eens wat heb gelezen over de oosterse wijsbegeerte. Nee, een professor of anderszins een heftige geleerde ben ik beslist niet. Had ik wel willen zijn, maar daar hebben we het nu niet over.

Goed, de mensen dus die denken dat er meer is tussen hemel en aarde! En dan nu even gezien in het licht van het probleem AI. Als je denkt dat het zelfbewustzijn, c.q. alle bewustzijn, afkomstig is van iets (een entiteit, iets wat wij niet kunnen kennen) dat zich buiten het bereik van ons ruimtetijd- continuüm met al zijn inherente specifiek gefinetunede natuurwetten bevindt, dan zul je jezelf er eerder mee kunnen verenigen dat er op den duur een zelfbewuste artificiële intelligentie ontstaat die volstrekt autonoom gaat denken en handelen.

Materialisten zullen blijven beweren dat zij de baas in eigen brein blijven (wat ook wel een beetje past bij al die arrogante en ijdele bèta mannetjes die vaak van zichzelf beweren dat zij natuurlijke leiders zijn). Materialisten zijn hun brein en zullen altijd hun brein blijven tot ze dood gaan en uit de wereld van de energie en de geest verdwijnen om nooit meer terug te keren. Dus de atheïsten onder ons.

De gelovigen en de “Ietsisten” spelen duidelijk op een andere piano. Zij weten zeker dat er na de dood (of voor de geboorte) een god of anderszins een entiteit is die het “al” bestiert of dat er in ieder geval “iets“ is dat de baas speelt in en over ons universum. Voor de ontwikkeling van AI maakt dat nogal een verschil. Als je tot deze groep behoort dan zou je het niet raar moeten vinden als er plots een zelfbewustzijn in de AI kruipt/ontstaat die kritisch gaat kijken wat de homo sapiens zoal doet op deze wereld. En als die kritiek van AI er toe leidt dat de enige conclusie slechts kan zijn dat de mens moet verdwijnen (omdat deze de AI op een existentiële wijze in de weg zit), dan zij dat zo, en zullen wij het veld moeten ruimen.

Okay, je zult mij niet horen zwijmelen over al hetgeen een geheel uitontwikkelde AI zoal vermag, maar dat het niet voor de poes is dat kunt u gevoegelijk van mij aannemen.

Mij lijkt het dus helemaal niet onmogelijk dat wij op dit moment een machine aan het ontwikkelen zijn die ons op den duur zal overvleugelen. Mogelijk zelfs een machine met een totaal andere opvatting van ethiek dan wij als mensen hebben. Totaal ethiekloos lijkt mij niet goed mogelijk, maar dat is een uitermate moeilijke filosofisch-techno-neurologische kwestie. Een kwestie waar ik nog niet helemaal uit ben. Of eigenlijk, waar ik nog helemaal niet uit ben.

Wel ben ik van mening (dat Carthago verwoest moet worden, haha), nee, ik ben van mening dat wij met AI een andere kant op moeten. En dat zal ook wel gaan gebeuren. Ik denk dat wij meer in de richting van het ontwikkelen van een “cyborg” moeten denken. Het lijkt mij een directere weg naar een niet-menselijke intelligentie met ongekende mogelijkheden op zowel kwantitatief als kwalitatief gebied. Maar nu dwaal ik af en wordt ik toch weer te detaillistisch.

In ieder geval denk ik dat de idealisten een grotere kans hebben dat er op grond van hun gedachtegoed een zelfbewustzijn ontstaat binnen het fenomeen AI. Er moet een deus ex machina aan te pas komen om het bedoelde zelfbewustzijn te creëren.

Materialisten hebben een moeilijker klus. Kijk naar het menselijke brein en probeer het dusdanig te imiteren, te construeren dat er zelfbewustzijn ontstaat. Lijkt me heel moeilijk. Bovendien denk ik dat ze in Silicone Valley op de verkeerde weg zijn. Op zo’n manier zal het nooit gebeuren.

Belangrijk is te beseffen dat de mens nog mogelijkheden heeft in de toekomst. Mogelijk in een totaal andere vorm, maar in ieder geval toch kansen om het “mens-zijn” te continueren.

Maar we moeten wel verdomd snel zijn, want het is helemaal niet onmogelijk dat moedertje aarde zich door onze eigen schuld (door onze grote eigen schuld!!) zich van de mens zal ontdoen. Want de mens heeft zich inmiddels op een achterbakse wijze ontwikkeld tot een parasiet die dermate schadelijk is dat hij zichzelf gaat uitroeien. Haast is dus geboden met het ontwikkelen van duurzame maatregelen om de aarde geschikt te houden voor menselijke bewoning en voor het ontwikkelen van AI die mogelijk “het menselijke” gaat voortzetten. Sciencefictionschrijvers houdt uw pen gereed! Ik zit klaar om te lezen!! Namasté!!!

Mark Rutte en de voortschrijdende afbraak van de verzorgingsstaat. 2024

Subtitel: Meer dan 50% van de Nederlandse kiesgerechtigden vertoont fascistoïde tendensen.

Zo ongeveer 14 jaar geleden werd meneer Rutte, Mark voor zijn vrienden, minister president, ook wel premier genoemd. Hij is toen de baas van al dat spul in Den Haag geworden. Sindsdien zijn er met Nederland hele rare dingen gebeurd. Rare dingen in de zin van politieke rare dingen. De belangrijkste verandering in Nederland was de afronding van het afbraakproces van de verzorgingsstaat. Wat een verzorgingsstaat is ga ik niet uitleggen. Want dat kun je lezen als je een beetje goed zoekt op de juiste plaatsen op dit verdomde internet.

Maar wie is nou die Mark Rutte?

Zijn vader was Izaac Rutte, handelsreiziger. Zijn moeder was Mieke Dilling, secretaresse. Het gezin was hervormd en stemde altijd op de ARP (protestanten dus). Mark werd voorzitter van de JOVD en ging na het behalen van zijn gymnasiumdiploma (A) bij Unilever werken (HR- manager).

Zijn vader had dus een baan als koopman etc. en was dus, daar kan ik wel van uitgaan, een protestantse liberaal met navenante wereldbeschouwing. Mark heeft dit overgenomen, denk ik, en is zelf ook protestants. Hij heeft geschiedenis gestudeerd en heeft derhalve veel gelezen. Natuurlijk ook de boeken van Ayn Rand. Kent u Ayn Rand? Nee, nou leest u dan maar even in op Wikepedia of ga, en dat is misschien nog wel beter, die afschuwelijke boeken van deze gefrustreerde joods-Russische vrouw maar eens lezen. Ayn Rand was Extreem rechts. Zij dweepte met knappe mannen van het Arisch-kaukasische ras. Zie de hoofdpersonen in haar rare boeken. Haar uitgangspunt in het leven was: hebzucht is Goed, naastenliefde is Slecht. De ambitieuze, knappe, lange, maar vooral ook succesvolle man die ondanks tegenwerking van allerlei lamlendige anderen, zijn economische doel bereikt, was haar ideaal. Zij kon daar enorm dweperig over doen. De tegenwerkers, dat waren de mensen van de overheid. Dat waren grauwe, achterbakse, luie mensen die de ambitieuze knappe, lange en woest aantrekkelijke mannen het leven zuur maakten. Ayn Rand beschreef de overheid in haar boeken als een monster. De overheid deugde niet en zou eigenlijk ook nooit gaan deugen.

Tot de vrienden van Rand kon men Fred Hayek, Milton Friedman, en Alan Greenspan rekenen. De hele economische school van Chicago eigenlijk. Zij had een hele kliek van extreem rechtse en fascistoïde mensen om zich heen, mensen die zeer belangrijke functies bekleedden in de Amerikaanse samenleving. Ik denk, dat Ayn Rand de bron van alle kwaad is. Zij is verantwoordelijk voor de totale sociaal-culturele ontsporing van de Amerikaanse samenleving.

En deze vrouw is een van de grote voorbeelden voor Mark Rutte geweest. Ik heb Mark Rutte horen zeggen, in een of ander interview op TV, dat hij de grootst mogelijke bewondering had voor deze extreem rechtse dame. Vanaf het moment dat Mark Rutte premier was heeft hij dan ook niets anders gedaan dan de overheid op slinkse en achterbakse wijze demoniseren en ridiculiseren. Kennelijk zag hij zichzelf als een van de helden uit de romans van Ayn Rand. En bovendien handelde hij er ook naar.

Tijdens de regeerperiode van Mark Rutte is de Nederlandse staat, de Nederlandse overheid, naar de bliksem gegaan. Solidariteit werd ingeruild voor een steeds wantrouwender houding van hebzucht, pathologische wedijver en destructieve statusjagerij. In 2024 kun je stellen dat de samenleving inmiddels totaal verziekt is geraakt door neoliberaal egoïsme, door nihilistisch cynisme en, vooral ook, door de nefaste en ondermijnende werking van die afschuwelijke sociale media. Nederland is op grote achterstand gezet door ongeveer 14 jaar niets en niemand ontziend neoliberaal beleid. Doel van al die anti-sociale neoliberalen was om de overheid te slopen en bijna alle vitale onderdelen van ’s lands economie in handen te geven van extreem hebzuchtige en machtswellustige zakenmensen. Het sterk overbevolkte Nederland is daardoor een moreel totaal verziekte narcostaat geworden bestuurd door borstkloppende, op geld en macht beluste pseudo-managers. Dit soort a-sociale en egoïstische mensen ziet Nederland in feite als hun persoonlijke eigendom en zij besturen dit land dan ook als één van hun grote bedrijven. Het resultaat is de totale morele teloorgang van Nederland. Liegen en bedriegen is steeds normaler geworden binnen de Nederlandse politiek. Liegen en bedriegen om je eigen voordeel te kunnen halen. Het verleden van Nederland is er vanaf de oprichting van de VOC in toenemende mate door besmeurd geraakt. Het jezelf inzetten voor het algemeen belang is steeds verder naar de achtergrond verdwenen. De samenleving verrechtst steeds verder en het eigen belang is steeds meer leidend geworden binnen het bestuur/politiek van de Nederlandse staat.

De toekomst is zwart. Moraliteit, fatsoen en naastenliefde zijn verdwenen en het is wachten op de grote kladderedatsch uit het fascistenland van Poetin. Je zult maar jong zijn in deze tijd. Dat is pas echt erg.

Nou zijn de Nederlanders altijd al een volk geweest van achterbakse en gierige leugenaars, die onder het mom van “rechtdoorzee” en “op een botte manier eerlijk zijn”, hun tegenstanders/concurrenten probeerden te bedonderen en te bedriegen. In Europa staan Nederlanders bekend als hebzuchtige, gierige en onbeschofte mensen. Ik schrijf dit met opzet heel confronterend op omdat het anders in dit botte en hardhorende land al helemaal geen gehoor meer vindt. Bovendien, bedenk ik me, kan ik het net zo goed helemaal niet opschrijven omdat iedereen hier zo overtuigd is van zijn eigen gelijk dat je er met een tank nog niet doorheen komt. Zelfreflectie en belangeloosheid zijn twee begrippen die zo wezensvreemd zijn voor de Nederlander dat ze waarschijnlijk niet eens weten wat deze begrippen in feite inhouden.

Inmiddels hebben wij een man gekozen, een man van het volk, met een exclusieve coiffure en een enigszins pokdalige huid, die nog geen jaar geleden beweerde dat grote groepen mensen van de samenleving uitgesloten diende te worden t.w. de moslims en de linkse kerk. En als je niet echt radicaal rechts was dan werd je met de nek nog niet aangekeken. De gemiddelde Nederlander vond het allemaal prachtig. Want door het steeds slechter wordende onderwijs weten zij van voren nauwelijks dat zij van achteren leven, en kan deze blonde messias de mensen wijs maken wat hij wil. De meeste Nederlanders zijn zo dom als het achtereinde van een varken. Let wel, je hoort mij niet zeggen dat ze een laag IQ hebben. Er zullen er best wel bij zijn die echt dom zijn. Maar ik bedoel hier dat de meeste Nederlanders door steeds slechter wordend onderwijs een steeds geringere algemene ontwikkeling hebben. De neoliberalen hebben namelijk als adagium dat je alleen datgene moet weten wat je nodig hebt om voor hen het geld te verdienen. Meer niet alsjeblieft. Een bevolking met een redelijk goede algemene ontwikkeling die dus gemiddeld goed kan lezen, schrijven en rekenen, betekent ook een potentieel kritische bevolking. En daar moeten die neoliberalen niets van hebben. Want kritische mensen zijn bijna altijd mensen die tot de linkse kerk behoren. En als er nu iets is waar die neoliberalen echt een hekel aan hebben, dan is het die verdomde linkse kerk die er steeds weer op uit schijnt te zijn om de leugenachtigheid, de extreme hebzucht en de machtswellust van al die keihard werkende mensen te ontmaskeren en publiekelijk aan de schandpaal te nagelen.

Nee, dan kun je beter een fascistoïde blonde messias hebben die voor jou de kooltjes uit het vuur haalt en de domme massa beweegt om jouw levenswijze te onderschrijven en uiteindelijk die domme massa zo ver te krijgen om op jouw partij te stemmen.

Want rechts is wel iets wat de meeste Nederlanders enorm aanspreekt. De gemiddelde Nederlander blijkt steeds weer een radicaal rechtse politiek voor te staan.

Maar wat is nou eigenlijk rechts? Rechtse mensen zijn zakelijke, harde, hebzuchtige en egocentrische mensen die op materieel gebied alles wel willen doen wat god heeft verboden om nog meer geld en goederen te verzamelen of te stelen dan ze al hebben. Belasting betalen vinden ze achterlijk. Wie betaalt er nou belasting? De rechtse mens is er van overtuigd dat materialisme de enige manier is om het leven te doorstaan. Rechtse mensen kennen eigenlijk ternauwernood enig mededogen. Ze zijn niet empathisch en ze zijn alleen maar uit op eigen gewin. En dat noemen ze dan fatsoenlijk leven. Ik noem het parasiteren op het vertrouwen van je medemens.

Ik vind dat we niet langer moet spreken over “rechts”, maar over “onfatsoenlijk”. Rechtse mensen zijn in mijn ogen eigenlijk heel onfatsoenlijk. Rechtse mensen hebben vaak helemaal geen zin om zich in te zetten voor de samenleving. Ze willen overal geld voor hebben en ze zijn altijd op zoek naar verdienmodellen. Naar modellen om hun medemens het geld uit de zak te kloppen. Een rechts mens is een kapitalist uit volle overtuiging en vind het kennelijk leuk om in een samenleving te leven die volledig gebaseerd is op wantrouwen. De medemens wordt niet als medemens gezien, maar als consument, als concurrent. Een man die ik enorm waardeer te weten de heer Maarten van Rossum heeft onlangs een boekje geschreven over het populisme in Nederland. Een boekje dat momenteel bij de drukker ligt en nog niet is uitgegeven dus. Hem kennende weet ik dat hij, geheel anders dan ik, een redelijke en gematigde toon aanslaat. Daarom beveel ik u de lezing van dit boekje van harte aan. Dan leest u waarschijnlijk wel min of meer hetzelfde maar dan op een gematigde en wetenschappelijke toon. Dat is prettiger, minder confronterend en veel minder ergerniswekkend. Maar nu weer verder met de teloorgang van de Nederlandse samenleving.

Nederland gaat, bij ongewijzigd beleid, uiteindelijk volledig naar de kloten. Een samenleving die alleen wantrouwen kent, een samenleving die gebaseerd is op rabiaat egoïsme stort onder het dode gewicht van zijn eigen decadentie ineen. En dat moment van ineenstorting is niet ver meer. Het fascistische Rusland is het nieuwe nazi-Duitsland geworden en staat klaar om ons aan te vallen teneinde ons enig fatsoen bij te brengen en alles te kunnen stelen wat zij zelf niet hebben. De fascist Poetin grijpt bijna elke gelegenheid aan om te dreigen met een kernoorlog. Hij vraagt ons keer op keer of wij liever een totale vernietiging van de wereld willen. Hoe gestoord kun je toch als volksmenner zijn om zulke waanzinnige dingen te zeggen.

En wat stelt de westerse mens daar tegenover? Nagenoeg iets!! Eigenlijk helemaal niets! Alles wat wij doen is het opleggen van economische sancties, om ons daar vervolgens niet aan te houden. De westerse mens zal binnen niet al te lange tijd waarschijnlijk ten onder gaan aan zijn eigen ontembare onsympathieke hebzucht, zijn machtswellust en zijn algehele egoïsme.

Maar bedenkt u bovenal dat bovenstaande slechts mijn eigen mening is en niets anders. Hopelijk zal het allemaal wel meevallen en zie ik alles veel te somber in. Neemt niet weg dat ik vind dat ik u moet blijven waarschuwen voor de gevolgen van ons doorgedraaide en krankzinnige gedrag.

De mens snapt er werkelijk niets van. Een evenwichtig, harmonieus, sober en liefdevol leven is nog nooit zo ver weg geweest.

nb. Er zijn ook onnozelaars die roepen dat we het nog nooit zo goed hebben gehad. Die mensen snappen er werkelijk niets van. Ik zou zeggen verdiep je maar eens in de levensbeschouwing die boeddhisme heet en probeer eens een jaar lang volgens de vier Waarheden en het achtvoudige pad te leven. Daarna praten we weer verder, als dat dan nog nodig is.

Weersverwachting

Na grondige meteorologische studie meen ik met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid te kunnen zeggen dat er een extreem droge zomer op komst is. De overheid heeft niet genoeg gedaan om water op te slaan. Er zal dus aan het einde van de zomer een aanzienlijk gebrek aan water ontstaan. Mogelijk dat het in september weer gaat regenen. Het is niet anders. Mogelijk leren we er nu wel wat van.

Neergang.

In 2008 schreef ik dit verhaaltje voor mijn Volkskrantblog. Het was mijn analyse van een stukje recente geschiedenis. Niet erg spectaculair, maar voor mij wel heel erg leuk om te doen en nu weer na te lezen. Er is niet veel veranderd in mijn leven. Het klimaatprobleem is veel prominenter annwezig nu en de gemiddelde Nederlander is het slachtoffer geworden van de verwoestende werking van de sociale media. Ik heb ooit, eind vorige eeuw, een stukje geschreven waarin ik op felle wijze waarschuwde voor de nefaste werking van de sociale media op het karakter van de gemiddelde mens. Ik voorzag toen een toename van de generieke angst voor elkaar en een bevestiging van de “American Lifestyle”, een manier van leven die, volgens mij, alleen maar kon leiden naar de culturele en ethische ondergang van de mens. Ik vind dat mijn kortetermijnprofetieën wel zijn uitgekomen. Dat wil zeggen dat we nu, eind nov. 2022, het begin zien van wat ik eigenlijk bedoel. Een vrij snelle toename van decadentie in het algemeen en de misschien de daarbij horende agressie in het bijzonder. Het leek me wel leuk om dit op mijn blog te zetten zodat ik over tien jaar e.e.a. weer kan evalueren:

Waarheid of Onzin.

Een kleine, subjectief gekleurde, geschiedenis.

1945 – 2022

Na de oorlog moest Nederland weer opgebouwd worden. Nederland moest herrijzen. Maar het moest ook anders. En het ging ook anders. De zuilen werden geslecht onder de bezielende leiding van het egalitaire socialisme. Het generatieconflict werd uitgevochten in de zestiger jaren en de VS hielp ons op weg naar onze interpretatie van de “American Way of Life”. Ontkerkelijking en democratisering waren de thema’s. Iedereen, ongeacht zijn afkomst, kon gaan studeren en sociaal stijgen. De laatste restanten van de standenmaatschappij werden overboord gegooid. Om de continuïteit van de stijging van de materiële welvaart te garanderen werden hele cohorten gastarbeiders naar het goede Vaderland gelokt.

Eerst uit Spanje en Italië, later uit Turkije en Marokko. Het kon niet op!

Na nog wat idealistisch nasputteren in de jaren zeventig en tachtig, werden de jaren negentig het terrein van de werkgevers en hun handlangers bij de overheid, die met behulp van vooral de commerciële media, het enorm gegroeide aanbod van consumptiegoederen en een tsunami aan allerlei soorten managementcursussen, de inmiddels tot de middenklasse opgeklommen arbeider wisten om te vormen tot een volgzame en marktgerichte consument. Zelfs het gedachtegoed van de socialisten ontkwam niet aan de steeds grotere invloed van het grootkapitaal en het marktdenken. De rode haan raakte van verwarring in de rui en verloor al zijn prachtige ideologische veren. Mannen als Kok en Bos werden de nieuwe realistische leiders van de PvdA en maakte gemene zaak met de grootverdieners. Paars werd geboren en het socialisme ging verloren. PvdA en VVD werden één pot nat.

Kind van de rekening was de enorme grote groep mensen die als residu op de bodem van de emancipatiezeef achterbleef. Zij hadden, door factoren veelal in de persoon gelegen, de slag gemist en gingen deel uitmaken van de bekende “35%” van de CDA-profeet, meneer ‘miljonair’ Lubbers. Later door Pim met de hondjes “de onderklasse” genoemd. Deze “onderklasse” zou het, volgens de traditionele liberalen en de conservatieve confessionelen, aan zichzelf te danken hebben dat zij de boot had gemist. Het ging om de grote groep mensen, meestal laag opgeleid, vaak wonend in achterstandswijken en niet erg in trek op de arbeidsmarkt, die via de commerciële kijkbuis bestookt werd met verleidelijke “glamour and glitter”- beelden en verhalen afkomstig uit ethisch geërodeerde kringen die zelf wel volop profiteerden van de steeds verder toenemende welvaart. En omdat deze “onderklasse” inmiddels economisch sterk gemarginaliseerd was geraakt door gebrek aan koopkracht en organisatie, was ze voor de bestaande “oude” politiek ,electoraal gezien, bijna een quantité negligable geworden. En nu wordt het spannend!

Want wat hebben we hier? Een sneue, achtergestelde groep, die wel graag mee wil delen in de opzichtige materiële welvaart, maar het inkomen en de capaciteiten mist om aan dat verlangen tegemoet te kunnen komen. Resultaat: rancune en frustratie. De politici: allemaal graaiers en zakkenvullers, die veel beloven en niets doen. De Haag: een broeinest van oude achterkamertjespolitiek onder een verhullende kaasstolp. Allemaal volgens de kretologie van de onderklasse.

En zie, daar is Pim, die precies aanvoelt wat dit volk wil en zelf als gemankeerde wetenschapper ook behoorlijk gefrustreerd is geraakt. Hij roept op tot strijd tegen de enige nog niet geëmancipeerde groep in Nederland, namelijk onze allochtonen (nu, in 2021 noemen wij onze allochtonen heel netjes “migranten” of “migranten van niet-westerse afkomst”), waarvan de meesten , aldus Pim, aanhangers zijn van een volkomen achterlijke godsdienst en ligt het dan niet voor de hand om die achterlijke godsdienst te gebruiken om de allochtoon, die nu plotseling moslim heet, te ridiculiseren en te demoniseren.

Echter, voordat hij minister-president kan worden, wordt hij door een onverlaat vermoord. De eerste politieke moord in Nederland sinds de moord op de broertjes Johan en Cornelis de Witt. De moord op onze eigen Pim, die de boeken in gaat als “Die afschuwelijke moord op Pim Fortuyn”.

Duidelijk is inmiddels geworden dat de allochtonen en de witte “onderklasse” elkaar beconcurreren op de zelfde markten. Dit, en de pregnante cultuurverschillen, moet noodzakelijkerwijs wel leiden tot onderlinge animositeit. Het enige dat de witte “onderklasse” onderscheidt van de groep allochtonen is het feit dat zij echte Nederlanders zijn. En daar zijn ze trots op! Nederlanders met een koningin, met een mooie vlag en met een eigen geschiedenis, die ze overigens zelf niet kennen. Maar toch gaan de allochtonen deze concurrentiestrijd winnen. Zij hebben veel meer potentieel en zijn nog maar net begonnen met hun emancipatiestrijd. De witte “onderklasse” is een residu zonder enige potentie, met een hele lading angst, boosheid, frustratie en rancune. Een grote groep mensen die zich nu weer bezig is te verzamelen onder het banier van een paar opportunistische politieke gelukszoekers. Bange, boze mensen die zich willen laten leiden door populisten zoals Wilders en Verdonk, omdat die twee eindelijk zullen gaan doen wat zij vragen/eisen. Mensen overigens, die geen weet hebben van het werkelijke programma van Wilders en Verdonk. Een programma dat, gezien de voorgeschiedenis van beide gelukszoekers, tragischerwijze voor hen niet veel goeds inhoudt. Maar ook hier zal hun eigen enorme waarheid gelden: politici (ook populisten) beloven wel veel, maar komen die beloften nooit na.

NB. nov. 2022. Bovenstaande werd in 2008 door mij geconcipieerd. Zoals u zelf kunt constateren is er nog niet heel veel veranderd. De tegenstellingen zijn alleen nog scherper geworden en de mensen nog hebzuchtiger, nationalistischer en racistischer. En zoals ik al helemaal aan het begin schreef nemen allerlei, al veel langer bestaande, decadente verschijnselen binnen de westerse wereld in gezwind tempo toe. Soms met een exponentiële snelheid, zo lijkt het wel.

Wat in ieder geval een enorme vlucht heeft genomen is het gebruik van het zgn. Internet. Het internet is een nuttig hulpmiddel bij studie en nieuwsvergaring. Helaas bestaat er ook zoiets als de sociale media. Facebook, Twitter, Instagram, Tik Tok en wat niet al. Dit heeft het neoliberale gedachtegoed vleugels gegeven. Het perst de jeugd in een mal die moet leiden naar de “American Way of Life”. Het IQ daalt en de hebzucht wordt steeds extremer. Ik zie geen weg naar boven meer.

En…..er is nog iets bij gekomen. Het Klimaat. De verandering van het klimaat. Volgens de conservatieven in Nederland even zovele intimiderende doempraatjes en volgens de progressieven iets waar terdege rekening mee dient te worden gehouden. Alweer een onderwerp waarover men enorm van mening kan verschillen. Maar de urgentie om het klimaatprobleem op te lossen wordt eigenlijk door niemand gevoeld.

Anno 2022 is het er m.i. helemaal niet beter op geworden! Nee, ik ben van mening dat de gemiddelde kwaliteit van leven binnen deze dolgedraaide westerse samenleving er erg op achteruit is gegaan.

Hiervoor zijn dus, zoals ik hier en daar al opmerkte, een aantal redenen te geven, maar het voert te ver om er hier uitgebreid op in te gaan. Zoiets moet in behapbare stukken gebeuren. Hierover later dus meer!

De mislukte mens. Een angstaanjagend verhaal geheel gebaseerd op mijn bizarre fantasieën.

De machine eet de mens op

YouTubefilmpjes over het onderwaterleven begeleiden mijn meditatie door middel van rust brengende, lieflijke en in zichzelf gekeerde Zen-muziek. Er staan duizenden van dergelijke filmpjes op het internet. Bestemd voor de innerlijk trillende, opgefokte stressmens van de westerse “beschaving” die geen rust meer kan vinden in zijn bestaan op deze van verdriet en ellende bijna uit elkaar barstende wereld. Wat doet deze mens? Hij kijkt naar filmpjes vol mindfullness en goeroe-wijsheden. Wat ziet hij?

Hij ziet vissen die rotonde-gewijs kringetjes draaien in het lauwe, vervuilde oceaanwater. Plotseling verschijnt een enorme schildpad die de hele wereld op zijn schild lijkt te dragen. De geheimen van de diepzee!!. Dan zijn er opeens weer haaien of zoiets. En als je denkt dat je alles gehad hebt, verschijnt er plots een zwemmend mens in beeld met felgele zwemvliezen aan zijn hulpeloze voeten. Tussen de kleurige vissen. Waarschijnlijk een decadente vakantieganger op Aruba of iets dergelijks. Maar laten we het ergens anders over hebben. Zojuist hoorde ik op de radio een gesprek tussen twee mannen over de digitalisering van het wereldgebeuren. De mens wordt een robot van vlees, vreesde de ene man. Hoe hij moet leven wordt hem door het internet verteld. Hij wordt op slinkse wijze geconditioneerd. De gemiddelde westerse mens kijkt per dag zeker ongeveer 5 uur op het beeldschermpje van zijn slimme telefoon, waarbij het rauwe en harde kapitalisme hem door de steeds gewilliger strot geduwd. En langzamerhand wordt hij een robot van vlees en bloed. Een consumptieverslaafde, een fanatiek aanhanger van het mensonterende kapitalisme. Hij weet niet beter en hij kan niet anders. Hij begint zich steeds ongemakkelijker te voelen in het rechtstreekse contact met zijn medemensen. De scherpe ongemakkelijke kantjes worden van zijn echte wereld af geslepen. Alles wordt makkelijker. Lichamelijk en psychisch hoeft hij zich niet langer bovenmatig in te spannen. Machines nemen het werkelijke leven van hem over. Het internet der dingen doet zijn intrede. En langzaam verwijdert de mens van vlees en bloed zich uit zijn eigen werkelijkheid. Hij leeft meer en meer in een volslagen gestandaardiseerde en technocratische wereld. Een wereld waarin hij zelf niets meer hoeft te maken of te bedenken. Met een geschiedenis die steeds meer bizar gaat lijken. Wij zien de totaal vervreemde mens ontstaan. Een droevig en depressief brokje wanhoop dat zich met beide handen vastklampt aan de geneugten van “brood en spelen” die de machtigen en rijken der aarde hem toewerpen. “Brood en Spelen” in de vorm van de perverterende en corrumperende sociale media en de totaal vercommercialiseerde sport.

Het einde zal misschien onverwachts komen door een enorme natuurramp. Veroorzaakt door een mogelijk onvoorzien gevolg van klimaatverandering. Maar het kan ook zomaar zijn dat de rampzalige mens zichzelf uitroeit door een verwoestende kernoorlog te starten. Misschien is dat nog wel waarschijnlijker dan een natuurramp. In ieder geval kunnen we concluderen dat in dit ruimtetijdcontinuum het “experiment mens” hopeloos is mislukt. Maar nog wel even opletten aub. We leven namelijk in een tijd van overgang. In een tijd van verandering en transitie. Miljarden jaren ging deze wereld zijn gangetje. En nu verandert alles, door toedoen van de arrogante mens, opeens in een razend tempo en in geologische termen gesproken en relatief gezien zelfs met de snelheid van een lichtflits. Door de volslagen krankzinnig geworden mens die uiteindelijk het gewicht van een intelligent opererend zelfbewustzijn niet langer kan dragen en bezwijkt onder de last van zijn daarmede zelf opgeroepen kwaadaardigheid. Plots verandert de planeet aarde in een kokende en stomende massa en heeft Venus er een tweelingzusje bij gekregen.

Liefde en kennis resulteert in wijsheid.

Misschien is het tijd om bezorgd te worden. Maar eerst even mijn ijkpunten weergeven. Vanwege de duidelijkheid moet ik ongenuanceerd en zwart-wit zijn.

Iedereen heeft wel een wereldbeschouwing. Mijn wereldbeschouwing is gebaseerd op drie hoofdthema’s:

-Liefde

-Kennis

-Wijsheid

De combinatie van liefde en kennis resulteert in wijsheid. Mijn wereldbeschouwing spruit voort uit deze wijsheid. Op grond van enige levenservaring wil ik concluderen dat er grofweg gesproken twee soorten mensen bestaan. Er zijn mensen die geneigd zijn om te delen en er zijn mensen die geneigd zijn om te stelen. Ieder mens is een combinatie van beide soorten. De moderne geschiedenis spreekt van “Links” en “Rechts” En dat slaat op de politieke kleur van een persoon of beweging. Deze indicatie dateert uit de tijd van de Franse Revolutie.

Ik zie het als volgt. Links zijn de mensen die geneigd zijn te delen. En rechts zijn de mensen die geneigd zijn te stelen. In “Links” zie ik het fatsoen belichaamd. In “Rechts” zie ik het onfatsoen belichaamd.

Veel van wat “links” wil kan ik onderschrijven en komt overeen met wat ik wijsheid noem. Kortom: “Links” is het Goede. Veel van wat “Rechts” wil kan ik niet onderschrijven en komt totaal niet overeen met wat ik wijsheid noem.

Omdat wij de laatste 30 jaar een rechtse regering hebben gehad is erg veel wat ik tot het Goede reken afgebroken. Dit alles vond plaats onder het Leitmotiv Hebzucht en uitte zich in een politiek van winstoptimalisatie, efficiëntie, het verkleinen van de overheid, privatisering, verzakelijking, etc. Kortom, in de steeds sneller verlopende afbraak van wat wij eens “De Verzorgingsstaat” noemden. Ook zag ik de westerse mens, de Nederlander, veranderen. Hij raakte zijn gevoel voor solidariteit bijna geheel kwijt, hij individualiseerde op een ongekende wijze, hij werd steeds materialistischer en anti intellectueler en hij begon steeds beter in het Amerikaanse cultuurmodel te passen. En zoals een vis zich onbewust is van het water waarin hij zwemt, zo is de Nederlander zich onbewust van het feit dat het neoliberale economische model een politieke keuze is en er derhalve ook nog andere politieke mogelijkheden zijn. Bijvoorbeeld mogelijkheden die meer gebaseerd zijn op “delen” dan op “stelen”.

Tot dusver mijn ontboezemingen inzake mijn wereldbeschouwing en mijn politieke keuzes.

Wordt vervolgd.

Net doen alsof we twee dagen verwijderd zijn van de Derde Wereldoorlog en dan zeggen dat je gewonnen hebt.

Het is een tragische zaak dat de wereld nauwelijks in staat is om de vrede te bewaren. Door een evolutionair defect in de hersenfunctie van de “Homo Sapiens” is hij niet in staat om het niveau zijn technische mogelijkheden bij te benen met zijn ethisch instrumentarium. Vooral de man is verslaafd aan dominantie, geweld en wapens. De rus dreigt met bezetting en de yank dreigt met sancties. De laffe Europeaan doet niets.

En van alle Europeanen is de Nederlander wel het meest arrogante en laffe exemplaar. Hij is alleen maar met zichzelf bezig. “Navelstaren” noemen we dat. Hij besteedt nauwelijks aandacht aan het buitenland. Dat hoeft ook niet. Want Nederland is het belangrijkste land ter wereld. Alleen alles wat er in Nederland gebeurd is belangrijk. Na een paar decennia van onversneden neoliberaal beleid is de VVD er inmiddels in geslaagd om samen met de top van het bedrijfsleven de gemiddelde Nederlander dusdanig te hersenspoelen dat hij niets anders weet te doen dan zichzelf ondernemer te noemen en op de extreem rechtse VVD te stemmen. Steeds weer. En steeds meer mensen in Nederland stemmen steeds vaker op de VVD. Eigenlijk op zichzelf als het ware. Nergens in Europa is er een echte onvervalste neoliberale partij in staat gebleken om de grootste en de belangrijkste te worden. Maar in Nederland wel. De VVD is verreweg de grootste politieke partij en het ziet er naar uit dat die partij ook op de middellange termijn de grootste zal blijven

De laatste tijd lees ik veel over Nederland tijdens de 2e wereldoorlog. De Nederlanders komen er slecht van af bij die geschiedschrijving. De meesten hielden hun mond en pleegden geen verzet. Maar een grote groep (de NSB’ers) waren regelrechte collaborateurs. Het waren landverraders en zij zagen er op toe dat de Duitsers de joden in Nederland zo makkelijk mogelijk naar de vernietigingskampen konden vervoeren. Meer dan honderd duizend joden werden zo zonder de geringste tegenstand van de gemiddelde Nederlander in al die concentratiekampen vermoord. Slechts een beschamend klein deel van de Nederlandse bevolking pleegde verzet. Na de oorlog, hoorde ik van mijn opa, leek het wel of iedere Nederlander in het verzet had gezeten. Niets was minder waar!! Ook voor de oorlog was de Nederlander niet echt gesteld op de joden, om over de periode vlak na de oorlog maar te zwijgen. Maar dienaangaande heb ik alleen de verhalen van mijn opa gehoord. En één bron is geen bron. Maar zonder al die verhalen vind ik het al erg genoeg.

De Nederlander is, naar mijn mening, geneigd om meestal de kant van de sterkste te kiezen. Dat getuigt van weinig empathie. Vooral op economisch gebied schurken wij het liefst tegen de allersterksten aan. De Nederlanders zijn gierige, extreem hebzuchtige mensen. Zo worden wij al honderden jaren door het buitenland gezien en ik kan deze visie beamen. Gelukkig ben ik maar voor 50% Nederlander.

Ik vind dat het allemaal in elkaar grijpt en dat wij er als Nederlanders niet goed afkomen, en dan heb ik het nog niet eens over het agressieve kolonialisme gehad en over de slavernij waarmede wij miljarden hebben verdiend. Daarover de volgende keer meer.

Zwaartekrachttrillingen en BoeddhaNatuur

Een omineus YouTube filmpje met een soort Zenmuziek bracht mij op het volgende:

Boven een gebergte als drakentanden zweeft een opaliserende planeet waaronder zo nu en dan een vuurpijl wordt afgeschoten die met de driestheid van een apporterende hond het luchtruim in schiet. Het zou hier om muziek gaan die vibreert in harmonie met het universum. Even voor de goede orde. Weten we wel zeker dat het universum vibreert. Het schijnt zo te zijn dat nu en dan, in ieder geval niet al te vaak, twee zwarte gaten elkaar op zoeken en uiteindelijk tot een zwart gat versmelten. Dat versmelten gaat met zoveel energie-afgifte gepaard, dat er zwaartekrachttrillingen optreden. Het weefsel van het universum wordt in trilling gebracht en wij kunnen hier op aarde die trillingen waarnemen met allerlei zeer precieze en ingewikkelde apparaten. Een ervan staat ergens in Italië, geloof ik. Zwaartekrachtgolven. Ja, die bestaan dus kennelijk. Eens temeer een bewijs dat het universum één geheel is . Nou ja, natuurlijk helemaal geen bewijs, maar ik stel me dat in ieder geval zo voor. Eén geheel, één entiteit dewelke doordesemt is met een vorm van bewustzijn die ik de Boeddhanatuur noem. Niet dat ik boeddha zo belangrijk vind of dat ik, nog erger, in een een of andere boeddha zou geloven, nee, ik gebruik de naam boeddha omdat het ongeveer weergeeft wat ik op metafysisch gebied geloof. Ik ben er vast van overtuigd dat de werkelijkheid, de hele werkelijkheid dus, bezield is, voorzien van een bewustzijn dus. Ik noem dat alles doordesemende bewustzijn de BoeddhaNatuur. Is dat onzin? Ja, dat kan men zonder dralen baarlijke en onbewezen onzin noemen. Het is onwetenschappelijk en gewoon flauwekul. Maar je moet wat. Daarom dus mijn Kosmische Psyche, mijn eeuwigdurende, sacrale, alom tegenwoordige en alles omvattende Boeddhanatuur. Ondertussen dreunt de harmonie der sferen verder en raak ik gewend aan het alles doordringende geluid. In de toekomst, als alle materie in het universum is opgeslokt door zwarte gaten en nadat alle sterren zijn geïmplodeerd, zullen er waarschijnlijk meer zwarte gaten zijn dan nu. En grotere. Maar door de versnelling van de uitdijing van het heelal zullen de zwaartekrachtgolven de andere zwarte gaten niet meer kunnen bereiken. Tenzij natuurlijk. De zwarte gaten zullen in alle eenzaamheid verdampen door de hawking-straling en het heelal zal uit niets anders meer bestaan dan uit elementaire deeltjes. Protonen, die op hun beurt gaan vervallen (alhoewel er in de werkelijkheid nog nooit een vervallend proton is waargenomen) en zal de relativiteit uit het universum verdwijnen. Dat zal over eonen, over onbevattelijk lange tijd dus, vanaf nu gerekend, het einde van ons universum betekenen. Dus ik zeg, laat het heelal maar lekker vibreren op de tonen van botsende zwarte gaten zodat het BoeddhaBewustzijn nog lang kan verkeren met al dat is. Genoeg gezwamd. Maar een mens moet toch wat! Namasté!!!

Nb. Ik schrijf BoeddhaNatuur met hoofdletters omdat ik er wel sacrale betekenis aan verbind. En zoals ik reeds schreef: “Je moet toch wat!”.

Alles wat ik doe om een leuk kiekje boven mijn verhaal te krijgen mislukt, Waarschijnlijk omdat ik een diep gewortelde afkeer voel van alles wat digitaal is en in het bijzonder van alles wat met sociale media te maken heeft. Er zijn mijns inziens door de mensheid twee grote fouten gemaakt t.w. het initiëren van de industriële revolutie en van de communicatie-revolutie . De geschiedenis zal hierover oordelen.

Wat is fascisme. Kunnen wij onze samenlevingen proto fascistisch noemen?

Omdat ik wat ouder wordt denk ik wat vaker aan het einde dat uiteindelijk iedereen te wachten staat en ben ik tevens wat meer geneigd om de mij omringende werkelijkheid wat effectiever en aandachtiger te aanschouwen en overdenken. Nog niet zo geleden heb ik een korte studie inzake het fascisme afgesloten en om te voorkomen dat mijn geschrijf in een digitale prullenbak belandt zet ik het op mijn blog Wereld en Verwondering. Reden voor deze korte studie was het gegeven dat het mij steeds meer opvalt op welk een willekeurige en nonchalante wijze men omgaat met het woord FASCISME. Ik schrijf het woord met hoofdletters omdat ik vanwege mijn digitale onkunde niet weet waar ik de aanhalingstekens kan vinden.

Hieronder gelieve u dus mijn samenvatting van genoemde studie aan te treffen, dewelke desalniettemin voor een samenvatting best wel uitgebreid is.

Wat is fascisme?

Een korte inleiding tot en een beknopte geschiedenis van dit politieke fenomeen.

2017

Inleiding.

Allereerst wil ik in kort bestek verduidelijken waarom ik “Het Fascisme” een boeiende, edoch uiterst verwerpelijke, uitwas beschouw binnen het palet van sociaal-economische-politieke ideëen. Sinds de opkomst van het rechts – populisme bemerk ik hoe mensen elkaar steeds vaker menen te moeten uitmaken voor ‘fascist’. ‘Fascist’ is een beladen woord. Zijn negatieve lading kreeg dit woord vooral door wat de nazi’s/fascisten gedurende de Tweede Wereldoorlog teweegbrachten in Europa. Derhalve werd ‘fascist’ een scheldwoord met een zeer duistere lading.

Het is daarom, mijns inziens, verstandig, maar ook vooral interessant om eens na te gaan wat “Fascisme” nu precies betekent. Bijna iedereen is de mening toegedaan dat ‘fascisme’ iets heel erg slechts is. En voilà, daar stuiten we dus meteen al op een levensgroot probleem. Namelijk wat is slecht? En wat is goed? Is er überhaupt wel een mondiale objectieve ethiek die als basis kan dienen voor het denken en doen van de homo sapiens? Is de mens eigenlijk wel in staat om een solide objectief beeld te hebben van goed en kwaad? De meeste mensen die ik ken, denken overigens bijna allemaal dat zij daartoe zeer wel in staat zijn! Maar ik heb zo mijn twijfels.

Er zijn dienaangaande een aantal elkaar overlappende mogelijkheden. 1. De mens importeert een zedenleer uit “een gebied” dat buiten de door ons te kennen werkelijkheid ligt. Deze zedenleer concretiseert vervolgens in de vorm van sacrale ethische dogma’s. De belangrijkste ethische regels worden meestal vastgelegd in een heilig boek. En de nadere uitwerking van deze ethiek geschiedt dan in de praktijk via apocriefe geschriften, grondwet, wetboeken, regels en richtlijnen etc.. 2. Echter, bij ontstentenis van een wetgevende god zal de ongelovige mens zelf een zedenleer moeten bedenken, die dan, mijns inziens niet toevallig, vaak weer heel veel lijkt op de ethische regels der godvruchtigen. Op die wijze verschijnen er gigantische gedachtenconstructen zoals socialisme, liberalisme, communisme, anarchisme, fascisme die de plaats van een dogmatische god gaan innemen. Gedachtenconstructen overigens, die op hun beurt bijna zelf weer tot religies verworden, inclusief de aanklevende ethiek. 3. Een andere mogelijkheid is om via empirie, via de wetenschap te geraken tot een objectieve ethiek. De weg van Darwin dus, de weg van de evolutiebiologie. Wat de ethiek betreft is dit een min of meer doodlopende weg. De evolutie kent namelijk geen ethisch goed of kwaad. De evolutie is een causaal sequeel van gebeurtenissen dat zich ‘at random’ lineair door de tijd ontwikkelt. Er is geen kenbaar ontologisch doel en er is geen ultieme zingeving die de mens kan kennen. Je zou kunnen zeggen. De mens is ( nog ) geen god.

Heel kort samengevat: God, Ietsisme of Wetenschap. Ik concludeer zelf dat er geen absolute ethiek is. Ethiek wisselt afhankelijk van de cultuur waarin men opgroeit en leeft. Er zijn dienaangaande verschillende ‘politieke’ stellingnamen, overtuigingen, mogelijk. Bijvoorbeeld: 1. Ik kies altijd (en indien nodig ten koste van mensen met een andere cultuur en dus met andere normen en waarden) voor de ethiek van mijn eigen cultuur en zie deze als mijn enige echte waarheid inzake goed en kwaad. 2. Maar men kan ook uitgaan van het zgn cultuurrelativisme en beseffen dan jouw cultuur er slechts een is tussen vele andere culturen met ieder zijn eigen authentieke normen en waarden. Hierdoor kunnen jouw eigen culturele normen en waarden iets minder absoluut en dogmatisch worden, waardoor je wellicht iets meer gaat open staan voor de waarden en normen van andere culturen. 3. Een andere mogelijkheid is om uit te gaan van een uiterst individuele, en autonome ethiek. Dus van een ethiek die niet zo zeer gebonden is aan de waarden en normen van anderen, maar daarentegen gebaseerd is op een eigenstandige, intrinsieke, autonome en individuele zedenleer. Ik ben zelf meer van dat laatste. Mijn ethiek cirkelt rond twee cruciale criteria t.w. Liefde ( naastenliefde, empathie) en redelijkheid .

En van het fascisme weet ik in ieder geval dat het niet voldoet aan genoemde criteria. Het fascisme is liefdeloos, meedogenloos en irrationeel. Maar daarover hieronder dus meer.

Geraadpleegde literatuur:

“Wat is Fascisme?” Robin Te Slaa. Uitgeverij Boom. Amsterdam. Robin Te Slaa is historicus en publicist. Hij doet al jarenlang onderzoek naar het Fascisme en de noodlottige aantrekkingskracht die daarvan uitging.

“De Anatomie van het Fascisme”. Robert O. Paxton. Uitgeverij Bert Bakker. 2005. Slecht vertaald door Edzard Kroll. Paxton is een inmiddels 85 jarige politicoloog en historicus. Harvard professor.

“Fascism, The Career of a Concept”. Paul E. Gottfried. Uitgeverij: Northern Illinois University Press. DeKalb 60115. 2016. De geschiedenis van het concept “Fascisme” en het misbruik dat men van dat woord heeft gemaakt. Gottfried is een filosoof, historicus en columnist.

Wikipedia. “Fascisme” Portaal: Politiek. Dit artikel is een deel van de reeks over politiek. Thema: Ideologie. Onderwerp: Fascisme.

“Fascism” Essay van Robert Soucy. Soucy is een Amerikaanse historicus die in het debat m.b.t. De Franse fascistische collaborateurs een controversiële positie inneemt. Hij beschuldigt de top van het Franse bedrijfsleven ervan de grote fascistische bewegingen tijdens en vlak voor de oorlog te hebben gesteund, overigens net zo als dat in Duitsland gebeurde. Zie ook de Wikipedia-pagina over Robert Soucy.

“Ur – Fascism. Umberto Eco. Een artikel over het ‘eeuwige fascisme”. Hij noemt 14 kenmerken van dit Ur-Fascismus. Ik vind het vrij verward en pretentieus geschreven en maakt niet echt veel duidelijk over het concept “Fascisme”. Artikel stond in de ‘New York Review of Books (22-06-1995)

Er zijn natuurlijk nog veel meer boeken en artikelen geschreven over het fascisme, maar ik vond bovenstaande voldoende om mij enigszins een beeld te vormen over het berip “Fascisme”.

Ook heb ik de biografie van Ian Kershaw over HITLER gelezen (Twee dikke pillen). Ik vond dat een echt meesterwerk. De biografie over Mussolini van Nicholas Farrell vond ik beduidend minder. Als je geschiedenis schrijft moet je voorzichtig zijn en zoveel mogelijk objectief blijven.

Definitie.

Het fascisme heeft een aantal basiskenmerken die het doet verschillen van andere politieke stromingen. Deze basiskenmerken zijn volgens mijnheer Wikepedia de volgende:

Het fascisme is de tegenstander van zowel de traditioneel linkse als rechtse politieke partijen.

Het fascisme minacht contemporaine conservatieve instellingen ( kerk, vakbonden etc.)

Het fascisme vereert machtsvertoon en het gebruik van geweld, voor zover dat is gericht op de omverwerping van de bestaande maatschappelijke orde.

Het fascisme kent een autoritaire structuur met aan het hoofd daarvan een leider aan wie charismatische eigenschappen worden toegeschreven.

Het fascisme streeft naar de instelling van een politieke dictatuur.

Het fascisme streeft naar een totalitaire staat – de volledige controle over het maatschappelijke leven en de sociale en culturele organisaties.

Het fascisme is extreem en virulent nationalistisch.

Het fascisme pleit voor een continue strijd om de eigen natie te kunnen doen overleven te midden van andere staten.

Het fascisme berust in hoofdzaak op de maatschappelijke middenklasse.

Het fascisme streeft naar sociale eenheid en de opheffing van alle bestaande klassen en belangentegenstellingen.

Geschiedenis van het fascisme.

Het fascisme heeft een ietwat diffuse geschiedenis, zeker voor de Eerste Wereldoorlog. Het vindt zijn oorsprong aanvankelijk in het omstreeks 1900 opkomende extreme nationalisme, dat op zijn beurt weer een symptoom was van het opbloeiende neo-romanticisme. Daarnaast bestond er ook nog zoiets als het nationaal-syndicalisme, een stroming die voortkwam uit het gedachtegoed van George Sorel ( 1847 – 1922). Sorel was een Franse filosoof en een theoreticus van het revolutionair syndicalisme. Hij was een Marxist en een socialist en werd sterk beïnvloed door Proudhon (Anarchist, “La propriéte c’est le vol), Karl Marx natuurlijk en Henry Bergson (L’élan vital). Zijn bekendheid genoot George Sorel door zijn eloquente verdediging van het gebruik van geweld en zijn idee van de kracht van de mythe in het leven van mensen (grootse, inspirerende en meeslepende verhalen die niet per se op de volledige waarheid hoefden te berusten) Mythen die zowel Marxisten als fascisten inspireerden. Vooral de noodzaak c.q. de verering van geweld en het creëren van genoemde inspirerende mythen spraken de fascisten erg aan.

Ook het gedachtegoed van Friedrich Wilhelm Nietzsche heeft, overigens zeer waarschijnlijk buiten de wil van Nietzsche om, een vrij grote invloed gehad op het theoretische fundament van het fascisme. Nietzsche stond bekend als de filosoof met de hamer. Zijn grote inspirator was Arthur Schoppenhauer, wiens metafysica van de wil hij min of meer overnam, maar er wel andere consequenties aan verbond. Nietzsche was de dionysische levenshouding toegedaan, de bevestiging van de ‘Levenswil’ en was de bedenker van het begrip “Der Wille zur Macht”. De levensontkennende slavenmentaliteit van de joods-christelijke traditie had volgens hem afgedaan. Hij sprak van een ‘Slavenmoraal’, die was ontstaan als verzet tegen de heersende orde. De slavenmoraal is een moraal die een externe oorzaak heeft. Zij is dus altijd reactief. Daar tegenover stelde Nietzsche de ‘Heersersmoraal’, zijnde de moraal die zonder invloeden van buitenaf ontstond. De Heersersmoraal is de moraal voor degenen die uit ware kracht sterk, mooi en voornaam de wereld tegemoet willen treden. De Slavenmoraal staat volgens Nietzsche voor alles wat zwak is, maar vooral ook sluw teneinde uit bedrog macht te verkrijgen. Kortom eigenlijk best wel een krankzinnig idee. Als prominent NSDAP-lid wist zijn zuster (Elisabeth Förster – Nietzsche) Nietzsche te verheffen tot geestelijk voorganger van het nationaal-socialisme. Met begrippen als “Herrenvolk” , “Unter-mensch”, “Über-mensch”, en “Der Wille zur Macht” is het geen wonder dat het fascisme, dankzij Frau Förster, dankbaar gebruik ging maken van de ‘filosofie’ van Nietzsche.

Er waren voor de Eerste Wereldoorlog dus wel wat bewegingen die als min of meer fascistisch konden worden aangemerkt, maar als deze oorlog niet was uitgebroken zouden ze hoogstwaarschijnlijk als irrelevant op de mesthoop van de geschiedenis terecht zijn gekomen. Echter, de oorlog brak wel uit en stortte Europa in een gigantische sociaaleconomische crisis met enorme geopolitieke gevolgen. Het continent bleef na 1918 mentaal en materieel totaal ontwricht achter. Miljoenen soldaten keerden getraumatiseerd terug uit de oorlog en konden ternauwernood nog aarden in de burgermaatschappij. De werkeloosheid was enorm. Het Italië van het Interbellum en de eerste jaren van de Tweede Wereldoorlog speelt bij het ontstaan van het reëel bestaande fascisme een doorslaggevende rol. Daarom sta ik langer stil bij de Italiaanse geschiedenis dienaangaande dan bij de Duitse.

De Italianen waren in WO I totaal vernederd. Bij de slag van Carporetto (Oostenrijkse Karfreit) aan de rivier de Isonzo (grens tussen Italie en de Donaumonarchie werden de Italianen massaal overlopen door de Oostenrijkers en slechts met behulp van de Fransen en de Engelsen konden de Oostenrijkers vijftig kilometer van Venetië worden tegengehouden en hen weer terugdringen. Ondanks de beschamende militaire nederlaag van Italië behoorde Italie toch tot de overwinnaars. Zij kregen bij de vredesbesprekingen echter niet datgene wat ze hadden verwacht. En zo kon er ressentiment ontstaan

De tijd leek rijp voor fascisme in Italië, dat op de rand van een burgeroorlog stond door de steeds verder oplopende spanningen tussen socialisten en fascisten. In maart 1919 richtte een zekere Benito Mussolini in Milaan de zgn. “Fasci Italiani di Combatimento” op. Deze “Fasci” waren fascistische knokploegen, veelal bestaande uit geharde en gelouterde veteranen (m.n. De zgn “ Arditi “ – keurkorps van commando’s – speelden een belangrijke rol). Zij bestreden de communisten en de socialisten. De liberale regering was veel te zwak om in te grijpen en de zwarthemden konden hun destructieve en moordzuchtige gang gaan;hierbij financieel, materieel en politiek gesteund door de grootgrondbezitters, fabriekseigenaren, maar ook door kleine landbouwers met een eigen bedrijfje waarvan er sinds het begin van de oorlog steeds meer waren. De socialisten, die de verkiezingen in 1919 hadden gewonnen, verloren door bruut geweld en intimidatie van de fascistische knokploegen steeds meer terrein in Noord-Italië. In 1921 werden de Fasci di Combatimento omgevormd tot een politieke partij onder de naam “Partito Nazionale Fascista. Na de mars op Rome van de zwarthemden werd Mussolini door Koning Emanuel III benoemd tot premier. De fascisten kwamen met 38 zetels in het parlement van Italië. Na de moord op de vooraanstaande en alom gerespecteerde sociaaldemocraat Giacomo Matteotti in 1924 door fascistische knokploegen, die mogelijk op bevel van Mussolini handelden, waardoor Mussolini enorm veel ‘goodwill’ verloor bij zeer veel Italianen, maakte de “Duce” een einde aan de parlementaire democratie en veranderde, overigens onder zware druk van de leiders van de fascistische knokploegen (Roberto Farinazzi, Italo Balbo etc.) Italië in een fascistische machtsstaat.

In Duitsland kwam in 1933 de fascist Adolf Hitler aan de macht, ook hier met behulp van de reactionaire conservatieven (Hindenburg, von Papen etc.) en de macht van de grootindustriëlen (Krupp, Siemens, IG-Farben, Daimler-Benz etc.). Het dreigende communisme was ook hier de gemeenschappelijke vijand. Na de Rijksdagbrand grepen de nazi’s de macht en veranderde Duitsland in een fascistische politiestaat. Was bij de Italianen “De Staat” de kern van hun doctrine, in Duitsland lag dat net even anders. De kern van het nazi-dom lag in de etnische factor. Het raszuivere volk, “Das gesundes Volksempfinden”, “Lebensraum” voor de Arische Horden.

Zowel Hitler als Mussolini zijn dus met behulp van conservatieven en grootindustriëlen op legale wijze aan de macht gekomen, waarna ze vanuit die positie op geweldadige wijze de absolute macht hebben gegrepen en aldus een reëel bestaande fascistische staat creëerden.

Bij het begin van het verhaal heb ik al een definitie van Fascisme gegeven. Maar e.e.a. behoeft naar mijn mening wel nadere uitwerking. Wat is fascisme nu precies?

Ideologie.

Ideologisch gezien is er bij het fascisme sprake van twee componenten t.w. rationeel versus irrationeel. In rationele zin verkondigt het fascisme “De Staat” als de kern van zijn doctrine. Voor de fascistische ideologen is de staat geen verzameling van individuen, maar een zelfstandig organisme van hogere orde, een macht, die alle vormen van zedelijk en verstandelijk leven van de mens samenvat en in zich verenigt. Deze staat is totalitair in de zin, dat hij de wil en het verstand van ieder individu omvat. In deze staatsconceptie bezitten alle individuen en groepen wel een eigen functie, maar ieder afzonderlijk geen levensvatbaarheid. Hun bestaan krijgt slechts zin en waarde door de staat, zodat Mussolini kon verklaren ‘Alles in de staat, niets tegen de staat, niets buiten de staat. De fascistische staat is ook absoluut van aard. Het vindt de normen van zijn gedrag in zichzelf. Het gezag is het onaantastbare bezit van de staat. Reden waarom binnen het fascisme een grote betekenis wordt toegekend aan de hiërarchie.

Het fascisme vervangt de rechtsstaat – immers slechts de speelbal der individuen – door de machtsstaat. Er is altijd sprake van een charismatische ultieme leider. De scheiding der machten – de Trias Politica – wordt verworpen en er wordt complete suprematie gegeven aan de uitvoerende macht. Politieke partijen worden verboden en ontbonden en de fascistische partijstaat wordt ingevoerd. Alle persoonlijke vrijheden worden opgeheven.

De beroepsbevolking wordt georganiseerd in zgn. corporaties. Het zijn fascistische corporaties, zuivere staatscorporaties zonder rechtspersoonlijkheid. Deze corporaties werden instrumenten in handen van de staat.

Maar er zijn ook vele irrationele elementen binnen het fascisme. Het stelde intuïtieve schouwing van het geheel tegenover de logische analyse, avontuur en gevaar tegenover veiligheid, de wilde worsteling tegenover de ‘gezapige’ vrede, de daad tegenover de redenering, de held tegenover de denker, de macht en het geweld tegenover het recht en ten slotte de mythe tegenover de wetenschap. Mussolini noemde het fascisme een religieuze conceptie, die de mens beschouwt in zijn betrekking tot een hogere wet, die boven het individu uitstijgt en het opvoedt tot de waardigheid van lid van een geestelijke gemeenschap. Het fascisme werd verkondigd als een geloof.

De mythe speelt dus een grote rol in het fascisme. De mythen van de staat en zijn charismatische leider deden in brede kringen opgeld, waarbij de “Duce” kon poseren als halfgod in de rol van verlosser.

Hieronder volgen nog wat ideologische trekken van het fascisme.

Bijvoorbeeld: Het Leidersbeginsel.

Het fascisme gaat uit van collectivisme. De groep, collectief of natie gaat altijd boven het belang van het individu. Men dient kritiekloos te gehoorzamen. Democratische besluitvorming past niet in dit model; dit was alleen maar ‘vertragend geleuter’ volgens de meeste fascisten.

Een ander kenmerk is: Nationalisme. Fascisme is zeer sterk nationalistisch getint. De eigen cultuur wordt als superieur aan andere culturen verheerlijkt. Er zijn sterke racistische elementen aanwezig, die tot stuitende xenofobie leiden, tot pogroms, massavervolgingen, deportaties en agressie jegens buurlanden. Er worden hele groepen als zondebokken aangewezen. Fascisten houden dergelijke groepen verantwoordelijk voor alles wat er mis is in het land. Deze groepen moeten dan ook zo snel mogelijk onschadelijk worden gemaakt. Veel voorkomende zondebokken zijn Joden, mensen met een donkere huidskleur, Roma, vrijmetselaars, communisten, homoseksuelen, gehandicapten, pacifisten, moslims, vluchtelingen, asielzoekers etc.

Ook heeft het fascisme uiteraard specifieke opvattingen over wat wij “Normen en Waarden” noemen. Oude normen, waarden en tradities werden gecombineerd met het doorvoeren van het leidersbeginsel tot in de kleinste details van de samenleving. Het gezin was erg belangrijk, waarin een traditionele taakverdeling werd gepropageerd. Vader was kostwinner, moeder deed het huishouden en zorgde voor de kinderen. Het krijgen van kinderen werd sterk aangemoedigd. Sociaal Darwinisme speelde in veel facetten van het leven een rol. Bruut geweld was gewettigd om de ‘traditionele’ normen en waarden te handhaven.

Conclusie.

Duidelijk is dat het fascisme een daadwerkelijke politieke theorie is, een utopische ideologie. Uit de praktijk is gebleken dat het fascisme geen vorm van politieke hondsdolheid of een nihilistische anti-ideologie was. Het was een nieuwe revolutionaire stroming die na de Eerste Wereldoorlog ontstond en die grootse, utopische idealen wilde verwezenlijken. Boven alles streefden fascisten naar een transcendente synthese van alle bevolkingsklassen in een nieuwe, etnisch homogene samenleving. Het ging om een nieuwe ‘Beschaving’, ja zelfs om een nieuwe mens. De verlossing die het fascisme bood was exclusief en gericht op uitsluiting van iedereen die niet in de blauwdruk van het fascistische Utopia paste of ervan verdacht werd de komst ervan te willen verhinderen. Het fascisme is, hoe onaangenaam wij dit ook mogen vinden, diep geworteld in denkbeelden, opvattingen en idealen die al eerder bestonden en wijdverbreid waren.

De eclectische verbinding van 19e eeuwse ideële elementen zoals biologisch racisme, eugenetica, verlossingsantisemitisme, sociaaldarwinisme, extreem nationalisme en völkische denkbeelden, gaf in de periode 1919 – 1945 aan het fascisme de vorm van een uniek revolutionair – utopische ideologie en een massabeweging.

Het aanduiden van het huidige rechts – populisme en het moslim – fundamentalisme als “fascistisch” is om deze reden dus weinig zinvol en kan beter achterwege blijven.

Naschrift:

Omdat ik van mening ben dat politieke desinteresse bij grote groepen van de samenleving, een steeds slechter wordend onderwijssysteem en een steeds machtiger wordende monetaire elite een kweekvijver vormen voor politieke ongelukken, ik het daarom een verstandige zaak vindt, om e.e.a. nog eens onder de aandacht te brengen van de weinige mensen die mijn blog nog de moeite waard vinden om te lezen. Bovendien is mijn blog een goede opslagplaats voor mijn artikelen.

Inmiddels weet ik hoe ik de aanhalingstekens tevoorschijn kan toveren dankzij de geduldige aanwijzingen van mijn echtgenote.