Het is weer tijd voor de anarchistische aansporing.

Elke dag een wandeling door die prachtige natuur!

Onderstaande aansporing werd door mij drieënhalf jaar geleden geschreven en is nog nooit zo actueel geweest. Leve de Occupy-Beweging!!!
Lees aub en huiver.

“Op bevel allemaal weer vrolijk en optimistisch zijn. De beleidsmakers, managers, gezagsdragers en machtshebbers, door mij verder bazen genoemd, verenigd in een monsterverbond van politiek, media en bedrijfsleven hebben besloten dat het tijd wordt, dat we allemaal weer vrolijk en optimistisch gaan worden.
De economische motor draait nu eenmaal beter op een brandstof van optimistische en vrolijke consumenten en werknemers, dan op een brandstof van chagrijnige, cynische en negatief-kritische mensen.
Leiding geven aan onnozele positivo’s is makkelijker dan leiding geven aan knorrige, kritische doemdenkers.

Hier volgen enkele aanbevelingen ter facilitering van die euforie:

Sluit je ogen voor het doemscenario volgens dewelke de beginnende tragedie van de westerse samenleving zich langzaam ontwikkelt en ga een keer met je oude oma rondrijden , geef een keer aan een goed doel (Bijv. Het Wereld Natuur Fonds ) of steun zo’n leuk en trendy, door vlotte realo’s uit het vrije bedrijf geleid, commercieel getint, privé-projectje in donker Afrika.
Ga vervolgens weer verder met datgene waar je al je hele leven mee bezig bent, nl.:
het je steeds sterker conformeren aan het gedachtegoed van je bazen, zodat je mogelijk eens, als beloning, ook een baas zult zijn en ook deel zult uitmaken van die uitmuntende elite (Spes Patria).

En neem het volgende ter harte:
Ga vooral niet nadenken over jezelf en je eigen leven. Dus niet relativeren, maar jezelf steeds en overal bloedserieus nemen.
Blijf alsjeblieft gewoon doen, dan doe je al gek genoeg.
Hou die conformistische, materialistische, hedonistische en verkwistende levensstijl vast en probeer hem uit te bouwen.
Blijf consumeren en potverteren.
Blijf plannen maken om in de toekomst je materiele bezit uit te breiden.
Maar bovenal, blijf vooral met plezier, toewijding en niet aflatende inzet werken, werken, werken, werken, werken, werken, werken, werken, werken, werken, werken en nog eens werken.
– Werken is sexy.
– Werken is hot.
– Werken moet.
Werken om je bazen (dwz de managers, de media en de politiek) hun pleziertjes te verschaffen, zoals:
– Een hoge, steeds stijgende beurskoers.
– Een geweten dat je niet wilt gebruiken,
– Een grote mond om te schelden op mensen, die niet willen werken
– Een villa van een half miljoen in een warm en stoffig shitland.
– Een grote boot om er heen te varen.
– Een groot vliegtuig om er heen te vliegen.
– Een glimmend vrouwtje om mee te pronken.

Werken om je bazen in staat te stellen hun eigen kinderen steeds te vertellen:
– dat deze, omdat het hun kinderen zijn, de beste zijn,
– en dat zij precies op hen lijken,
– en dat je medemens je concurrent is,
– en dat je medemens je vijand is (behalve als deze je eigendom is, zoals je begaafde kinderen en je mooie glimmende vrouwtje)
– en dat je moet concurreren op een markt van schaarste,
– en dat wie het eerst komt, het eerst maalt,
– en dat als jij het niet pakt een ander dat wel doet,
– en dat de ander beter voor jouw kan werken dan andersom,
– en dat er “losers” en “winners”zijn,
– en dat jij nou net toevallig een “winner”bent,
– en dat macht uitoefenen over al die”losers” je een heel fijn gevoel geeft van binnen,
– en dat jij, omdat je precies op je vader lijkt, voorbestemd bent om macht uit te oefenen,
– en dat jij een geboren leider bent met dat o zo schaarse natuurlijke gezag en charisma,
– en dat je eigen dingen altijd meer moet glimmen dan de dingen van een ander.

Werken om je baas in staat te stellen zijn antisociale, zgn. liberale plannen, in de praktijk, over jou rug te verwezenlijken.

Werken om je baas in staat te stellen steeds weer nieuwe idiote woorden te verzinnen zoals sexy, hot, uitdaging, uit je dak gaan, jongensboek, commitment, en alles wat nog komen gaat, om jou, gevangen in een web van pseudo-moderniteit en consumptieverslaving, er toe aan te zetten zijn wereldbeeld over te nemen, zodat hij nog gemakkelijker de reeds hierboven genoemde “genoegens” kan najagen.

Werken om een steeds conformistischer en anti-intellectuelere, meer consumptieverslaafde en meer markgerichte biologische robot te worden.

Werken om op verjaardagen en andere feestelijke bijeenkomsten de van je baas geleerde clichés te debiteren, zoals “Geld maakt niet gelukkig, maar je moet het wel hebben en het liefst heel veel”, of, “Je kunt beter ongelukkig zijn mèt geld, dan zonder geld”, kortom allerlei clichés die duidelijke moeten maken dat het bezit van geld voor jou en je baas wèl de allerbelangrijkste factor in het leven is. Geld, dus macht, respect en bezit, daar doe je het nou net allemaal voor en dan zijn er van die “losers”, die, gedreven door afgunst, jou even komen vertellen dat geld voor hen zogenaamd niet het allerbelangrijkste is in het leven. Kom nou, stelletje jaloerse kansarme uitkeringstrekkers!!

Werken om heel schijnheilig te kunnen zeggen dat je niets liever doet dan je, in volledige financiële, fysieke en psychische afhankelijkheid, de godganselijke dag voor je visionaire baas in te zetten , terwijl een grote groep werknemers er liever vandaag dan morgen nog mee ophoudt, maar dit i.v.m. hun sociale status nooit zal toegeven, laat staan doen.

Werken, omdat, wanneer je geen inkomensverschaffend werk zou hebben, wat god moge verhoeden, de hele conformistische goegemeente met de mond belijdt het zielig voor je te vinden dat je niet meer volledig aan de samenleving kunt deelnemen, terwijl ze in feite bedoelen te zeggen dat elke werkeloze of arbeidsongeschikte via premieheffing en de algemene middelen door hen wordt betaald en dat ze geen zin hebben om werkeloze of zogenaamd zieke lanterfanters te onderhouden. Ze willen het geld liever voor zichzelf houden om er allerlei onnutte rotzooi mee uit te halen. We noemen dat in de volksmond schijnheiligheid of, met een moeilijk en zeer intellectueel woord, ook wel hypocrisie.

Werken om vervolgens dood te gaan en er van overtuigd te zijn dat je een nuttig leven hebt gehad
Maar in werkelijkheid te sterven als de grote onnozele onbenul die je je hele werkende leven bent geweest, net als je baas die hetzelfde nutteloze, materialistische en anti-intellectuele leven leidde, alleen op een paar inkomensniveaus hoger.

Werken om vervolgens dood te gaan en tot die dood er steeds van overtuigd te zijn geweest dat je in een echte democratie leefde, daarbij voor je eigen gemoedsrust maar even vergetend, dat je het grootste gedeelte van je leven in een soort betaalde slavernij hebt gewerkt, dat je het grootste gedeelte van je leven je lichaam en je geest verkocht hebt aan je bazen, met alle schadelijke gevolgen van dien voor je creativiteit en inventiviteit.

Werken om te vergeten dat je ook een andere keuze had kunnen maken, waardoor je waarschijnlijk echt gelukkig was geworden in plaats van het schijngeluk dat je nu hoog moet houden tegenover je familie, vrienden, kennissen, de camping etc.

Daarom proclameert uw doordrammende naïeve anarchist het volgende:
Leve de autonome, creatieve, zichzelf ontplooiende, kritische mens, die zich niet als loonslaaf wil laten disciplineren en of vernederen.
Leve alle krachten en denkrichtingen die de mens werkelijk zullen bevrijden van zijn pathologische afhankelijkheid van de ander (vooral van zijn bazen) en die de mens er toe aanzetten in alle opzichten zelfvoorzienend te worden.
Leve de autonomie van het individu, leve de liefde en het respect voor de ander, hoedanigheden die een absolute voorwaarde vormen om een werkelijke beschaving te laten ontstaan.

Ik dank u hartelijk voor u aandacht”.