Buitenhof. 5 oktober 2014. Ruud Vreeman versus Rutger Bregman. Kiest u maar!!

Waar het allemaal gebeurt.

Vanmiddag keken we naar Buitenhof. Daarin vond een gesprek plaats tussen de heer Vreeman, plaatsvervangend burgemeester en regent van Groningen en de jongeheer Bregman, schrijver van het boek “Gratis geld voor iedereen” en journalist, stukjesschrijver van de Correspondent. Het was een botsing tussen twee werelden. Tussen een fossiel en een druistige komeet. Meneer Vreeman is van de PvdA en hij verdedigde de status quo van de huidige samenleving. Hij etaleerde zichzelf heel modieus en trendy als realist en beklemtoonde wars te zijn van al die wereldvreemde en rare utopieën of ideologieën. Dan moet je dus net bij Rutger Bregman zijn, een jongeman die barst van de ideeën en van de utopieën!! Meneer Vreeman trompetterde: “Werken, werken en nog eens (keihard) werken”. Volgens de heer Vreeman was dat wat de mens het liefste deed. Vraag aan eenieder in je omgeving wat hij eigenlijk het liefste doet en hij zal antwoorden: “Werken natuurlijk!!!”.

Ik bezag het hele gesprek met groot genoegen. Bevlogen en vitaal jong tegen behoudend en bedachtzaam oud!

Het geheel is op zijn minst een analyse waard want het gaat hier natuurlijk niet om niks, maar om een conglomeraat van feiten, processen, meningen en verschillen van inzicht.

Wat zijn hier de belangrijkste feiten?

Het eerste feit is dat de verschillen tussen rijk en arm steeds verder toenemen. Dit feit wordt door de rijken graag ontkend want men voorvoelt in die kringen al dat het zomaar beamen van deze ontwikkeling niet in hun eigen voordeel is. De heer Piketty heeft hier veel behartenswaardigs over geschreven in zijn boek “Capital in the Twentyfirst Century” en we zien dat onmiddellijk na het verschijnen van dit boek de rijen op rechts en extreem rechts worden gesloten. Het boek zou niet deugen. Het boek zou vele onjuistheden bevatten. Kortom een volstrekt begrijpelijke reactie van grijpgraag graaiende conservatieve neoliberalen, maar daarom uiteraard niet minder onsympathiek!

Feit is ook dat er steeds minder werk is (en zeker zal zijn) dat door mensen verricht dient te worden. De nog steeds toenemende automatisering en robotisering ten gevolge van de, aan het vrijemarktprincipe inherente, drang om zo veel mogelijk kosten te besparen, zorgt ervoor dat de structurele werkeloosheid steeds groter wordt. Steeds meer mensen zullen, gezien dit onvermijdelijke proces, zonder werk komen te zitten. Door de meeste mensen in Nederland wordt dit als een groot probleem gezien.

Feit is ook dat een steeds groter gedeelte van de productiefactoren kapitaal en land in handen komen van een steeds kleiner wordende groep mensen. De zgn. mondiale economische elite. Het vermogen/bezit dat deze economische elite met voornoemd fenomeen vergaart wordt groter en groter. Navenant zal de werkelijke macht van deze nieuwe kapitalisten ook steeds groter worden. Zij zullen in toenemende mate de politiek gaan beïnvloeden met behulp van, door hen te betalen en te belonen, politici en hoog opgeleide loondienst-vazallen. Het eenvoudige en laag opgeleide klootjesvolk wordt steeds kritieklozer gemaakt met de verlokkingen van “Brood en Spelen” (sociale media, geraffineerde marketing, commerciële hersenspoeling middels TV en radio, etc). Veel politici hebben, naar mijn mening, hun eigenstandigheid en hun creativiteit al lang verloren door hun loyaliteit te verkwanselen aan de hoogstbiedende en zijn min of meer verworden tot de hoeren van het lobby-wezen of van het grillige, wispelturige en commercieel gehersenspoelde electoraat

Nog een onontkoombaar feit is de explosieve groei van de wereldbevolking. Deze niet te stuiten demografische ontwikkeling heeft uiteraard een enorme impact, ook, en misschien juist wel, op de westerse samenlevingen. Bij gelijkblijvende omstandigheden zal de aarde al spoedig niet meer in staat zijn om de wereldbevolking adequaat te voeden.

Reken daarbij ook nog eens het feit dat de huidige manier waarop wij onze welvaart produceren een enorme aanslag betekent op het milieu, op het klimaat en op onze natuurlijke hulpbronnen, en je kunt niet anders dan tot de slotsom geraken dat het op zijn minst tijd is om in actie te komen en nieuwe wegen te zoeken om er nog van te maken wat er nog van te maken valt. Urgentie is geboden, voor sommige processen is het kantelpunt zelfs al voorbij waardoor deze irreversibel zijn geworden.

Tot zover de belangrijkste feiten.

En dan zijn er natuurlijk ook meningen. Meningen worden beïnvloed door genetische aanleg, door opvoeding en opleiding, door de directe en, in mindere mate, door de indirecte omgeving.

Meningen die dus, per definitie, subjectief zijn. Voor rijke, vermogende en machtige mensen die op materieel gebied veel te vrezen hebben indien er beleid zou worden geconcretiseerd op grond van bovengenoemde feiten, zijn deze feiten dus de vijand. Zij zullen deze feiten demoniseren en ridiculiseren en zij zullen deze feiten nevenschikkend maken aan meningen. Te weten in dit geval aan meningen van luchtfietsers, rare wereldvreemde idealisten en krankjorume wollensokken softies. Meningen dus, die niet serieus hoeven te worden genomen. En helaas slaagt de mondiale economische elite in nauwe samenwerking met hun kolossale leger van goed betaalde vazallen en modieuze en trendy meelopers er steeds beter in om, met behulp van eerder genoemde “Brood en Spelen” , de meerderheid van de bevolking er toe te brengen om egoïsme (zich vaak verschuilend onder de dekmantel van het zgn. “welbegrepen eigenbelang”) en zakelijke onverschilligheid te gaan verinnerlijken en te gaan zien als de enige zaligmakende manier om een samenleving in stand te houden.

Onze samenleving is een angstige samenleving die van zijn ankers is geslagen en zich krampachtig vasthoudt aan een status quo die naast angst gebaseerd is op behoudzucht en vervreemding.

In deze context gezien, past men dus op de winkel, verricht men de nodige reparaties, vervangt men, daar waar nodig, bepaalde versleten of ouderwetse onderdelen en zorgt men er vooral voor dat de status quo wordt gehandhaafd. Want deze status quo leidt voor de mondiale economische elite namelijk automatisch en rechtstreeks naar een nog grotere cumulatie van rijkdom, macht en verheven sociale status.

De urgentie van snelle ingrijpende veranderingen op economisch en sociaal-cultureel gebied wordt kennelijk niet gevoeld.

Een ieder die zich verwaardigt om het boek van Rutger Bregman te lezen zal hopelijk begrijpen wat ik onder een “Nieuwe Toekomst” versta. Aan de slag!!

Wellicht verdient het aanbeveling om de romeinse oudheid eens te bestuderen. Ook die beschaving ging uiteindelijk, na meer dan 1000 jaar ten onder aan zijn eigen a-vitaliteit, gemakzucht en decadentie. De geschiedenis leert ons lessen, maar dan moet je die geschiedenis natuurlijk wel kennen.